Humeur

Op de Amsterdamse Europaboulevard loop je in de herfst onder een gouden baldakijn van platanen. De stammen staan in evenwijdige rijen: op het trottoir, naast het fietspad en de parkeerstrook, twee op de middenberm, enz. tot aan het Amstelpark. En dat over een lengte van een kilometer. Het was vandaag een ideale ritseldag. De bladeren op de grond waren dor en knisperig en mijn schoenneuzen roken hun kans. Als niemand… Lees verder »Ritselwerk

Ik ken die mensen wel een béétje. Vaag uit de viavia verte. Ik heb André en zijn CD in april een eervolle vermelding gegeven in het RaDa; daar kwam toen een warme reactie op van Cees, met onder meer compli’s aan het adres van Joosje, de dochter van André’s goedlachse levensgezellin Cilia, die (die dochter dus – ook de betrekkelijk voornaamwoorden hebben het moeilijk met de relaties in samengestelde gezinnen) bij… Lees verder »Geluk

Ik trek mijn broek aan en merk dat er een knoop ontbreekt, de knoop voor het flapje rechts boven de gulp. Ik gok erop dat de riem samen met de andere knoop de boel nog wel één werkdag bij elkaar zal houden. Oh, één schoenveter is bijna doorgesleten, zie ik nu. Waarschijnlijk is ie al tijden bijna door, maar nú zie ik het. Ik heb geen tijd meer om schoenveters… Lees verder »Things Fall Apart

ELKE DAG IETS GOEDS IN GANG ZETTEN of MAAK WEER KANS OP EEN VERWENARRANGEMENT Normaal als ik ergens tegenover zo’n reclamebord zit, lees ik de woorden telkens wanneer mijn oog erop valt, malgré moi, zoals je tegen beter weten in aan een muggenbult blijft krabben; ook al heb ik allang besloten dat ik níet wéér kans wil maken op dat vervloekte verwenarrangement, het lezen houdt niet op. Ik heb geen… Lees verder »Altijd nat

Een mooie dag – om in je nest te blijven, dacht ik vanochtend toen ik de regen over de ramen zag huilen. Zo’n zompige dag zonder vonkje, zonder twinkeling. Wij waren het eens: we wilden niemand zien en nergens heen. De uren werden futloos doorgetobt tot we onszelf tegen half vijf dwongen naar buiten te gaan voor een beetje frisse lucht. De vogels bakten er evenmin veel van: duiven zaten… Lees verder »Wie biedt meer?

Gisteren was ik dakloos, of beter gezegd vloerloos. De planken in de gang moesten gelakt. De verstandige huisdichteres was ingetrokken bij familie in Woerden en ik… ik had nagelaten vooruit te denken. Er was nog niets geregeld toen ik tegen zessen via het laatste droge strookje hout het huis verliet. Het ontbreken van iedere verplichting of afspraak verwekte een aangenaam soort lichtheid toen ik de stad inwandelde. Aan de Riviervischmarkt was nog zon en… Lees verder »Dakloze

10.00 uur met school naar de Jaap Edenbaan 14.15 uur Driehuis Westerveld Een overzichtelijke agenda, dat was het probleem niet. Terwijl ik me geestelijk schrap probeer te zetten voor het samengebalde verdriet ‘s middags, dringt Het Leven zich bijzonder nadrukkelijk op. Het prijst zich aan en slooft zich uit en laat zich helemaal gaan. Honderden schaatsers glijden langs in de bontste outfits, en draaien hun rondjes. Door het dolle heen… Lees verder »Metaforeren

Het enige wat ik eigenlijk tegen goede mensen heb, is dat ze me het gevoel geven dat ik niet zo’n goed mens ben. Neem nou de Dag van de Dialoog, op 14 december in Haarlem op zoveel mogelijk plaatsen in de stad. Steeds acht deelnemers van uiteenlopende achtergronden aan één tafel, die samen vruchtbaar van gedachten wisselen over het thema ‘erbij horen’. Ik vind het een prijzenswaardig initiatief, geen kwaad… Lees verder »Goede mensen

Lijn 25 bleek zondagavond maar tot het Weesperplein te gaan. Dan maar lopend naar het Muziekgebouw, dachten we – dat moest net kunnen in de 20 minuten tot de voorstelling begon. Vanaf het CS begaven we ons zonder duidelijk plan onder een slecht verlicht viaduct. Daar was het al mis. Het tegelpaadje dat we volgden liep dood en er waren rare strapatsen nodig om de hoger gelegen rails over te… Lees verder »Vrees