Ga naar de inhoud

Humeur

Ernstgebrek

Kan je ernst meten, zoals het stikstofgehalte in de lucht of de ijzerwaarde in bloed? Afgaand op mijn eigen sector, het onderwijs, is de wereld er een stuk serieuzer op geworden de laatste twintig jaar. Gisteren was ik bij een voorlichtingsavond voor ouders; er zaten er zo’n honderd. Het was stil, ze luisterden allemaal goed. ERNSTIG. Een onwetende buitenstaander die per abuis de zaal binnenliep, had kunnen denken dat hij… Lees verder »Ernstgebrek

Leegte

Aan ‘leegplannen’ doe ik niet, mijn leven kent de luxe van voldoende ongeplande leegte. Maar soms is de leegte leger dan gebruikelijk. Deze zaterdagochtend bijvoorbeeld. Pas vanavond een afspraak en overdag geen verplichtingen, taken (zelfopgelegd of anderszins) en noodzakelijke karweitjes. De buren lijken de omgeving geëvacueerd te hebben. Er wordt niet gekletst, geklust of gesnoeid in de achtertuinen. En de huisdichteres had gisteren haar wekelijkse legpuzzelavond + overnachting bij haar… Lees verder »Leegte

Rendezkoe

Op Blije Vrijdag – de dag waarop Nederland volgens mijn zelfgebakken theorie een energiepiek beleeft, fietste ik zelf uitgeblust en afgeknoedeld naar huis (wat de stelling natuurlijk nog niet ontkracht). Hoe dan ook, toen ik het Bloemendaalse stuk van de Kleverlaan op reed, naar de Randweg toe, zag ik een stoere auto met een onoverdekte aanhangwagen het hek van een weiland in rijden. De passagiers waren zes witte runderen, kalveren… Lees verder »Rendezkoe

Toffe Donderdag

Blue Monday is de depri-maandag in de laatste volle januariweek: koud, donker, het begin van de vermaledijde werkweek, de goede voornemens onhaalbaar gebleken, het salaris nog niet gestort en geen feestdagen in het verschiet. De dag was een bedenksel van de Britse psycholoog Cliff Arnall, berekend volgens een wetenschappelijk ogende formule. Heeft Blue Monday ook een tegenhanger, vroeg ik mij vanochtend af, een dag waarop onze collectieve energie en levenslust… Lees verder »Toffe Donderdag

Vakantieboek?

Sommigen scheuren direct weg met de caravan of gooien onvervaard de trossen van hun zeiljacht los. Ik moet een nieuwe grote vakantie altijd eerst even besnuffelen. Ik verwacht toch nog listig verstopte wekkers of schoolbellen te horen, of opgejut te worden omdat dít echt niet kan wachten of díe anders begint te stressen. Gisterochtend voor het ontbijt riste ik bessen. Rode en witte aalbessen, grotere, roodpaarse jostabessen (?). . .… Lees verder »Vakantieboek?

Uitgeglipt

Hoe de dingen soms bij elkaar komen, of hoe je ze bij elkaar grabbelt…? De dag voor de Brusselse aanslagen las ik toevallig in 1606 van James Shapiro over het verijdelde Gunpowder Plot, de poging van Guy Fawkes cum suis om het Engelse Parlement op te blazen. Ik struikelde over een verwijzing naar Book VI van Paradise Lost, waarin Milton verhaalt hoe Satan en zijn handlangers het kruit uitvinden. IJverig… Lees verder »Uitgeglipt

Dodendans

Je hebt doden en doden. Gisteren wilde ik hier iets schrijven over conga op de Driehuizerkerkweg, maar daar werd een ISIS-stokje voor gestoken. En de aanhoudende rampstijdingen uit Brussel lieten geen ruimte & rust in het hoofd voor de surrealistische ervaring die ik een dag eerder had. Mijn dagelijkse memento mori, noem ik Crematorium Westerveld graag – ik fiets er langs op weg naar mijn werk. Van een rouwstoet meer… Lees verder »Dodendans

Goed gezelschap

Het lukt niet in ieder café, het gaat heus niet altijd zo, maar gisteren gebeurde het dat ik geheel alleen aan een cafétafeltje zat en merkte wat een goed gezelschap ik kan zijn voor mezelf. Het was in Driehuis, in het etablissement waar ik op vrijdag de week pleeg weg te spoelen met collega’s. Ik was op de bonnefooi gegaan, had gehoopt dat er een paar waren, maar toen dat… Lees verder »Goed gezelschap

Fietsend geluk

Twee uur zat ik gisteravond in de knusse bubble van de Utrechtse Vorlesebühne, waar de huisdichteres optrad met een amusant proza-ensemble, met o.a. Bernhard Christiansen en Eva Meijer. En dan komt het moment dat je de intimiteit van de houtzaagmolen moet verlaten. Buiten was het guur en nat, dat wisten we al. Die twee neon vulpotloden van de moskee kwamen evenmin als een verrassing. Soms vind ik ze mooi, maar… Lees verder »Fietsend geluk

Soft touch (2)

Soms ben ik een ‘soft touch’. Neem gisteren, vrijdag rond half zes. Er was een lastige klus naar tevredenheid geklaard, ik had één glas wijn gedronken op de goede afloop en wandelde huiswaarts door zonnig Haarlem. In de Smedestraat fietste een vrouw traag tegen de rijrichting in, monsterde mij opzichtig en maakte een U-bocht. Jaar of veertig, kastanjekleurig haar. “Mag ik u iets vragen?” Grote, bruine ogen keken mij stralend… Lees verder »Soft touch (2)