Meisjes… Ze maken alles dansend, ze horen bij de lentebries die ik in gedachten kan hebben, open ramen, open tuindeuren, een tuin, met de geur waaraan ik het liefst denk, de geur van een tuin nadat het pas geonweerd heeft, in die geur zit een nieuw begin en zachte rust. ‘Prachtig lyrisch weemoedig, Marius, ga zo door! / Laat je niet zo gaan, Marius, sentimentele kwijlebabbel!’ [doorhalen wat niet van… Lees verder »Het mysterie meisje
Kijk, het omslag van de nieuwe bundel van Gerda Blees. Hint: er zit in de winkel een navelgrote rode sticker op met ‘Een zwangerschap in gedichten’. Wekelijks tekende de blonde man in Gerda’s leven haar contouren af op een levensgroot vel papier, dat later de basis zou worden van het omslagontwerp. Het boek bevat 41 gedichten – een voor alle weken tussen conceptie en bevalling. De presentatie in de Kennemer… Lees verder »Week
Voor Hans Bik Memorial Saaie Berichten VII (oplage ongeveer 25, verschijnt jaarlijks) leverde ik een bijdrage aan de rubriek 19 cult books that fucked my brain. Ik koos een boek dat ik nog niet helemaal uit heb, Ducks Newburyport van Lucy Ellmann. Mijn vrouw en ik overwogen eens een duivels experiment – bedacht nadat we (sufgeluld, murw, moegebeukt) net een vriend hadden uitgezwaaid die nooit vrijwillig zwijgt. Van het soort… Lees verder »The Great Enumerator
Een ‘hack-bestendig, oprecht barmhartig en marktverstorend handmatig vervaardigd eenmanstijdschrift’ (maximumoplage 19) hengelt in een keurige brief naar besprekingen van cult books geschreven door ‘niet-mannelijke auteurs’ (die ik vast niet mag aanduiden met ‘auteuses’). Ik verwerp het idee niet onmiddellijk en kom in de boekenkast uit bij The Bad Sister van Emma Tennant. Ik heb er een vage herinnering aan: een klassiek begin (het is geënt op Memoirs and Confessions of… Lees verder »Slechte zussen
Ik heb het hier weleens gehad over aanwaaimuziek, toevallige flarden waarvan je des te meer geniet doordat je er onverwacht op wordt getrakteerd, in het voorbijgaan. Maar er bestaat ook aanwaailiteratuur. Vanmiddag, toen mijn ruggengraat de souplesse van een bushalte dreigde te krijgen, maakte ik me stram los van mijn bureau. (Ik houd serieus rekening met de mogelijkheid dat autoriteiten over twee eeuwen hun excuses zullen aanbieden voor de mensonterende… Lees verder »Aanwaailiteratuur
Mijn vader had een abonnement op Vrij Nederland, dus Tamar / Renate Rubinstein (1929-1990) kwam bij ons wekelijks over de vloer. Hun andere roemruchte columnist, Piet Grijs, sprak mij destijds meer aan, maar ik vraag mij af of ik van hem nu nog een Privé-domeindeel van bijna 500 pagina’s zou kunnen verstouwen. Aan Tamar had ik nooit een hekel, maar een zekere vermoeidheid trad wel in, als ze Weinreb weer… Lees verder »Bange mensen
Ja, ik weet het, spuit elf geeft ook modder; dat boek is van 2018, inmiddels aan zijn 3e druk toe en het werd al bekroond met de Anton Wachterprijs. Daar komt bij, ik heb het niet eens zelf gekocht in de betere boekhandel, maar kreeg mijn exemplaar van een vriend, die het voor €1,25 had meegegrist bij een kringloopwinkel. Ik heb het over Onder het ijs van Ellen de Bruin.… Lees verder »Onder het ijs
‘Een logboek’ , staat er quasi-bescheiden onder de titel van Lodewijk Wieners nieuwste boek, Zeeangst. Daar tuint niemand in natuurlijk. Het geeft weliswaar een goed gedocumenteerd verslag van een zeiltocht vanuit Haarlem langs de Engelse zuidkust tot aan Dartmouth, maar Wiener zou Wiener niet zijn als hij de lat niet veel hoger legde. Er is een sterk uitgewerkt autobiografisch thema. Sinds hij als jongen bijna verdronk, is zijn verhouding tot… Lees verder »Zeeangst
Een lui meedrijfdagje. Gisteren fiks gewandeld door de duinen (bij Het Wed mocht je er weer door!), dus er hoefde vandaag geen energie verbrand te worden. Verder is mijn ergste corona-infodorst gestild tot de tweede golf komt en dus krijgt andere lectuur een eerlijke kans In NRC hield mijn lodderig flodderig oog stil bij een bekende zwart-witfoto uit 1940 van Haarlemse burgers en Duitse soldaten op een voor iedere bavocentrist… Lees verder »Dichtbij en Grun
De afgelopen weken zat er veel Dikke Man in mij, misschien wel meer dan gezond voor een mens is. Gisteren in de Kennemer Boekhandel interviewde ik voor zo’n dertig toeschouwers Ronit Palache, samenstelster van de Ischa Meijer-bloemlezing ‘Ik heb niets tegen antisemieten, ik lééf ervan’ (privé-domein). Ter voorbereiding las ik natuurlijk de 540 pagina’s van Ronits ‘monument’ voor Meijer (en wat een schitterend monument is het geworden!) en verdiepte me… Lees verder »Ischa en Ronit