Ga naar de inhoud

Literaria

Zedigheidspoeder

Mijn jaar is begonnen met een sluipgriepje – ziekjes/ziekig meer dan echt ziek; banklegerig, niet bedlegerig. De vakantie heb ik dan ook doorgebracht in aangename ledigheid/lezigheid. Snacklezen, van alles wat, geen zware kost/dikke pillen. (Zo, en nu ophouden met slashes/ Duitse komma’s/schuine streepjes!) Van de biografie van Jan Timman had ik meer verwacht. Journalist John Kuipers heeft weliswaar een aantal sterke anecdotes bij elkaar geharkt, maar al met al vond… Lees verder »Zedigheidspoeder

Bijvangst

‘Ik kreeg een gezonde dochter, publiceerde een succesvol boek, dronk driehonderd flessen wijn en rookte driehonderd of meer Havannasigaren.’ Dat schreef Evelyn Waugh in zijn dagboek op 28 oktober 1942. Dat 2011 voor mij geen goed jaar is, heb ik hier en daaral eens laten doorschemeren, en dat uit zich in een gebrek aan productiviteit en efficiëntie – of concreter, in een uitpuilende mand strijkgoed en stapels steeds muffer ruikend… Lees verder »Bijvangst

Naamblindheid

Hoe vaak zal ik nou al niet langs de Kinderhuisvest zijn gelopen zonder die fraaie naam op te merken? De andere namen in het rijtje mogen er overigens ook wezen: Theodorus Elout junior, meester Gerard van Otelaar, Cornelis Krul, Jacob Helma. Regentennamen, en als zodanig vermeld op de ‘cartouche’ aan de gevel van het Magdalenaklooster, waar de Haarlemse daklozenopvang is gehuisvest. Gisteren zag ik ‘m dus wèl, voor het eerst… Lees verder »Naamblindheid

Tonio

Zo’n dertig jaar geleden: ‘s ochtends vroeg – het was nog donker – werd ik op de fiets geramd door een auto die aan kwam scheuren over de Kenaubrug. Ik tuimelde over mijn stuur en mijn hoofd maakte een lelijke dubbele stuit op het asfalt van de Verspronckweg. Er waren twee mannen uitgestapt, ik stond half op, wilde mijn beklag doen, maar de hoofdpijn was sterker dan de verontwaardiging. De… Lees verder »Tonio

Ik Read E

Juist ja, de e-reader heeft geen toekomst, lees ik nu ik er sinds een paar weken een heb. Een doodlopende weg in de e-volutie is het. Niettemin ben ik – geen gadgetman! – tamelijk verguld met de mijne, een Icarus van €150, zonder snufjes. Als hij morgen onder een stoomwals viel, zou ik een nieuwe kiezen mèt touchscreen, maar afgezien daarvan doet het ding alles wat ik ervan verlang. Dat… Lees verder »Ik Read E

Oorlog met de salamanders

Ik las Oorlog met de Salamanders een paar weken geleden (had nooit eerder iets van Karel Čapek gelezen) en inmiddels lijkt het boek van deze Tsjechische schrijver (1890-1938) zich stevig in mijn hoofd te hebben vastgezet. Elk genre-stickertje doet het tekort. Science fiction, satire, politieke allegorie? ‘Frivool apocalyptisme’ zou er op mijn stickertje staan. Want hoewel het bar slecht afloopt met de mensheid (die graait, uitbuit, stuntelt, kibbelt en twist terwijl… Lees verder »Oorlog met de salamanders

Knoflooksoep

Er heerst hier gammelheid. Het werk van niet bijster virulente virusjes, degradatiekandidaten uit de derde klasse onderbond. Ze hebben Champions League posters aan de muur hangen van hun helden Sars en H1N1; ze dromen dat ze ooit grote prijzen pakken (pandemieën, van de hitte knappende koortsthermometers, schuimbekkende slachtoffers), maar dat is hen (miraculeuze mutaties daargelaten) niet gegeven. Wel bezorgen ze ons plaatselijke rillingen, vage klachten, slapte, rijmende hoestbuien (de huisdichteres),… Lees verder »Knoflooksoep

Verboden wendingen

Zijn er grenzen aan wat een schrijver zijn lezers mag aandoen nadat hij hen zijn fictieve wereld heeft binnengelokt? Bestaan er ‘verboden’ plotwendingen? In concreto: ik las vorige week een roman die ik vanwege het onderwerp aanvankelijk niet wilde lezen. Een jonge vrouw wordt jarenlang gegijzeld. De ontvoerder misbruikt haar en heeft een zoontje bij haar verwekt, dat niet beter weet dan dat Kamer de hele wereld is – een… Lees verder »Verboden wendingen

Hier waait

'Haarlemse strijd om standbeeld', hitskopte Grote Broer het HD vandaag op de voorpagina – een standbeeld van Mulisch uiteraard, en wat ik jullie brombrom, bovenstebeste Raarlemmers, Harryminnend of Harryhatend, het laatste onvertogen woord is er hier ter stede nog niet over gezegd als het aan Cees van Ho. & Co. ligt! Nee, NEEN, geen sta(n)dbeeld zegt Muggenmeester Schneiders, nee, alleen een plaquettetje, zegt Martin Hendriksma, nee, alleen een neus cum… Lees verder »Hier waait

Binnen handbereik

Een zachtglimmende salontafel die naar Pledge ruikt, en daarop een vaasje met blauwe druifjes en een roze sierkaars, en verder helemaal niets is niet – nee, niet – mijn streven. Maar er zijn grenzen. Als mijn salontafel (doordat ik de natuur vrij spel geef) is verworden tot een stortplaats van boeken, CD’s, wattenstaafjes, keelpastilles, knipsels, scharen en pennen, besluit ik tot een Grote Opruimactie. En zo vond ik vanochtend een… Lees verder »Binnen handbereik