In Almere is het goed parkeren. Beter dan in Haarlem. Ze hebben in Almere ook meer rode fietspaden en crèches en Praxissen. En ze kennen een ander soort verkeerscirculatie dan wij, zonder bizarre omleidingen en met echte rijdende auto’s. Toch is er een minpunt. Je bent altijd maar in één Almere tegelijk en dat is het Almere van 2007. En straks dat van 2008. Dat is hier beter geregeld! De… Lees verder »Schimmen
Kauwen jullie er eerst zelf maar even op: ‘Al stond in het centrum van het huis een kachel als uit de machinekamer van een stoomschip en stortte ik deze vol kolen en hout uit het bos, ze verspreidde geen warmte, -zoals er ook van mij, volgestort met het witte water van de firma Bols, niet echt meer iets constructiefs uitging.’ Bovenstaande zin is door de redactie van het literaire tijdschrift… Lees verder »Jury zonder zin?
‘The past is a foreign country, they do things differently there.’ Met dit citaat van L.P. Hartley (uit ‘The Go-Between’) introduceerde Olf Praamstra gisteravond zijn lezing over Conrad Busken Huet (1826-1886), van wie hij onlangs een kloeke biografie publiceerde. Ik heb pas 150 van de 900 pagina’s gelezen, maar dat aspect van Praamstra’s boek (dat een veel breder bereik heeft dan enkel het leven van de omstreden dominee / gevreesde… Lees verder »Busken Huet
“O, wat genieten ze ervan om iemand straf te geven. Zestraffen zonder haat, zonder woede. Ze straffen omdat ze denken dat het goedis.” De Iraakse dichter Al Galidi heeft zo zijn buik vol van hetNederlandse ambtenarendom dat hij ons land verruilt voor België. NRC publiceerde gisteren (5-6-’07) een lang interview afgenomen tijdens zijn treinreis naar Antwerpen: “Het generaal pardon is voormij als een massage voor een dood lichaam.” Het afscheidsrelaas… Lees verder »Al Galidi
De voltallige eenpersoons hoofdredactie is met succes aangevallen door (conservatieve schatting) een kleine miljard anti-RaDa bacillen. Veel geproest en weinig geschreven derhalve; vandaag alleen een gek schaakprobleem dat ik al bedlezend tegenkwam, met een ietwat gekunstelde positie. Wit aan zet. Degene aan wie het was opgedragen (een stadgenoot, stadgenoten!) schreef de maker uit erkentelijkheid: ‘Ik sta versteld dat het u gelukt is om aan een tenslotte gegeven figuur een dergelijke… Lees verder »Schaakprobleem
‘Ik ben ook nog schrijver. Het is zo, ik kan het bewijzen.’ Ik had besloten Lodewijk Wiener te eren (een stadgenoot, stadgenoten!), of hij nou vanavond bij Nova die begeerde Libris Prijs wint of niet. Ik hoop dat ik het mis heb, maar op de een of andere manier lijkt hij me toch een schrijver met een hoog AZ-gehalte. Prijzen pakken is iets anders dan prachtig schrijven… En dus kocht ik… Lees verder »Quirina of niet?
‘Maar ik heb haar helemaal niet gezoend. Sterker nog,’ hij wees op zijn verkreukelde overhemd, ‘ik ben met kleren en al in bed gedonderd. Bovendien, adel zoent niet, dat weet je toch?’(p.107) Aldus Louis Ferron, wanneer hij ‘s ochtends in zijn huis wordt betrapt met een vreemde vrouw. Het citaat staat opgetekend in ‘De tuinkamer’, het boek waarmee zijn vrouw Lilian Blom hem ruim een jaar na zijn dood herdenkt. ‘Rouw is… Lees verder »De Tuinkamer
We beginnen met de feiten (feiten! Niemand ooit iets misdaan, altijd gewoon zichzelf!). Een hier ten huize goed bekend staande dichteres brengt een tweede bundel uit (laten we hem ‘Terug naar de Apotheker’ noemen). Haar uitgever (flamboyant, royaal, bevlogen, eigengereid) let te weinig op de reçuutjes en de reçu’s en ja… 439 ‘Apothekers’ liggen nog opgeslagen bij het Centraal Boekhuis (waar 95% van alle Nederlandse en Vlaamse boeken wordt bewaard).… Lees verder »Centraal Boekhuis
“Schat, zijn de haiku’s al gaar?”jutte ik de huisdichteres de afgelopen dagen regelmatig op – de inzendtermijn was haast verstreken en de portemonnee moet hier thuis ook roken. Naamsbekendheid is alles in de 21e eeuw. “Er zijn al 1600 inzendingen vóór je!” Ze snoof dan hooghartig en keek me aan met haar gevreesde ‘waren-die-zeventig-half-vergane-4Mavo-boekverslagen-die-ik-gisteren-onder-de-bank-vond-toevallig-van-jou-en-zo-ja-zou-je-die-dan-niet-eens-als-de-wiedeweerga-gaan-nakijken?’-blik. En ze had gelijk. Waar bemoei ik me ook mee!??? Zie de voorpagina van het HD… Lees verder »Winnaarstype
Kennen jullie die van de man die alle 205 pagina’s van het dagboek van Mensje van Keulen wou lezen? Hij trok het niet!!! Dat zit zo. Op bladzijde 200 van Alle dagen laat botste de man (ík was het niet) op deze zinnen: Zo maar pardoes begonnen ze te giechelen. Miss Gillians rug en benen ontspanden zich, haar tepels stelden vragen. Hier kon de man niet verder. Het boek had… Lees verder »Tepelmoeheid