Zaterdag was ik even terug in Haarlem, op een ongelukkig gekozen zaterdagmiddag. Ondanks mijn ergernis over het hedonistische, we-hebben-dit-zóóoóóó-gemist-publiek op terrassen en bij winkels was er een ontroerend / komisch / ongemakkelijk intermezzo. Op de Grote Markt onderbrak ik mijn wandeling bij de groentekraam. Daar was het vreemd genoeg wél rustig; ik werd direct geholpen door een aardig meisje van een jaar of achttien met een mooie, zuivere oogopslag, dat… Lees verder »Awkward
Bij een parkeerplaats aan de Parklaan hield ik de pas in om een foto te maken van de tekst ‘Mondkapje op is zelfmoord’. Na de rechterlijke uitspraak van gisteren bekijk je alles van Viruswaanheid / Viruswaarzin toch weer met andere ogen. Er naderden twee mannen, diep in gesprek. De langste, de woordvoerder droeg een wollen muts strak over de schedel. Hij had het postuur van Tommy Wieringa, de sonore… Lees verder »Construct voor u
Gisteren (ik had een bank- & buisavondje) kwam na drie of vier reclameblokjes het woord cytokinestorm bij me op. Weten jullie nog, de overreactie van het immuunsysteem, dat teveel giftig cytokine produceert, waardoor nog meer afweercellen worden opgetrommeld, die ook weer cytokine produceren. Enzovoort. Zaten we met eenzaamheid niet in een soortgelijke vicieuze cirkel? Want het gíng maar door in die tv-commercials. Een meedogenloos sentimentbombardement. Alles ademde warmte, sfeer, verbondenheid,… Lees verder »Rugknuffel
Tachtig meter hadden we een hondje. Vijf minuten. Bij Kraantje Lek liepen we de luie route, om de rulle zandhelling heen. Een overdreven kwieke oude man in korte broek kwam ons tegemoet, fitter dan zijn twee vale hondjes. Het eerste zette zich op commando met tegenzin in beweging en volgde het baasje in onze richting. Hondenmerken zijn niet mijn sterkste punt, maar een Dogo Argentino of Deense Dog was het… Lees verder »Escort service
In een winkel hoorde ik een man het woord woord ‘heerlijk’ afbreken in zes lettergrepen (nee, geen zeven): “Hee-ee-ee-ee-eerr-lijk!” De man was mij al opgevallen door de manier waarop hij la-a-a-ang-zaam de kassa was genaderd. Als een kolossaal standbeeld uit de oudheid dat door zwoegende slaven naar zijn standplaats werd opgeduwd. Het was dan ook een grote man. Een bekende, Haarlemse man uit de wereld van de sport. Hij kwam… Lees verder »Lettergrepen
Bij de (over)leefregels voor het coronavirus zat ook de aanbeveling twee meter afstand te bewaren bij gesprekken. Lastig? Ja, maar ook vóór de landing van COVID-19 kan het bewaken van een privé-zone rond de eigen persoon hoogst problematisch zijn. Zoals hier gisteren al onthuld, reisde ik zondagmorgen naar Maastricht. De NS had een aanbieding voor de 1ste klas en omdat ik – tegen beter weten in- hoopte op een leutloze… Lees verder »Veilige afstand
“Gast, wacht! Ik ga je dit verhaal heel-le-maal vertellen…” De jongeman die achter me plaatsnam in de trein zei het op een toon of hij zojuist het laatste hoofdstuk van de Decamerone had geschreven. Hij was echt ‘ziek blij’, stak hij van wal tegen zijn metgezel, maar mijn aandacht verflauwde weldra toen hij de verschillende stadia van een sollicitatieprocedure door begon te nemen – hij deed iets met ‘comfort management’.… Lees verder »Hou OP!
We schuifelden loom langs de Schotersingel toen langs het water bij het Dolhuys een vrouw van verre vroeg of ik even kon helpen met ‘de honden’. Het waren er twee, hun riemen verstrengeld. Ik zegde direct mijn belangeloze medewerking toe, al wist ik nog niet waaraan. “Die van mij is loops en van deze zie ik het baasje niet. Kunt u die even tegenhouden?” Die loopse van haar was de… Lees verder »Terloops
Vanochtend dronk ik mijn koffie voor de verandering in de lobby van een Haarlems hotel (ik heb mijn nieuwe stekje nog niet helemaal gevonden). De ontbijttafels waren al afgeruimd, twee zakenlieden voerden een zeer negeerbaar gesprek. Het was kwart voor elf. Een non-comformistisch geklede man kwam binnen. Zestig jaar? Zeventig? Baret, slobberige katoenen broek. Niet vies en verwaarloosd, keurig accent. Hij informeerde op gedempte toon bij de hotelmedewerker of ze… Lees verder »Politieverordening?
Als gelukzoekende toerist ben je misschien gevoeliger voor de misère van bedelaars en zwervers. Of staan je zintuigen scherper afgesteld op onbekend terrein, uit onzekerheid of achterdocht en vallen ze je daardoor eerder op? Eergisteren, tien uur ‘s ochtends. Bij station Dampoort (Gent) stond de geldautomaat pal naast een matras waarop – verstopt onder bontgekleurd beddengoed – een dakloze lag te slapen. De man voor mij bij de automaat stond… Lees verder »Havelozen