In een dorp ergens in de Biblebelt streken we neer op een bank rond een grote linde, die beschutting bood tegen de felle middagzon. Er zat al een oudere man druiven te eten uit een plastic zakje. Hij wist ons te vertellen wat voor weer het was (‘warm’) en nadat wij hadden vastgesteld dat zijn druiven er smakelijk uitzagen, raakte het gesprek in een plotselinge stroomversnelling. Ja, druiven… Hij mocht… Lees verder »Wegwezen, allemaal
Bij een boekwinkel in een dorp hier verderop liet een man iemand voorgaan bij de kassa. Hij wilde staatsloten kopen en blijkbaar niet gewoon de vijf of tien die het makkelijkst voor het grijpen lagen. Nog voor hij de verkoper deelgenoot zou maken van ingewikkelde kansberekeningen of zijn voorliefde voor bepaalde reeksen of geluksgetallen kwam er een blondine aanlopen. Een tot blondine gemaakte, gokte ik. Ook zij mocht voor. “Of… Lees verder »Lot uit de loterij
Ik dacht dat het feministes waren die ‘manspreading’ voor het eerst aankaartten. We hebben het dan over mannen die in het openbaar vervoer onevenredig veel ruimte in beslag nemen door wijdbeens te zitten. Gisteren werd ik het slachtoffer van een superspreider. Met misplaatst optimisme namen de huisdichteres en ik na de overstap in Zwolle tegenover elkaar plaats in een vierzitje. De NS-coupé vulde zich alras en zoals te verwachten wilde… Lees verder »Manspreader of the year
Gisteren verpletterde ik mijn persoonlijk record in de klasse ‘appelbeignet vasthouden zonder er een hap uit te nemen’ met minstens twintig minuten. Het oude record stond op 13 seconden. Aan smaak of uiterlijk van de appelbeignet was mijn uitstelgedrag niet te wijten. Het zat zo. Ik was begonnen aan een druilerig ochtendwandelingetje en halverwege de Veerstraat onderschepte mijn neus een niet (te) misse(n) frituurwalm. “Zóó, zijn jullie al aan de… Lees verder »Beignet
Ik heb nog geen drie ‘legs’ achter elkaar aandachtig gevolgd bij het WK pijltjesgooien. Wel bestudeer ik soms gefascineerd het publiek daar in Londen. Engeland als geheel geldt als zeerhoogrisicogebied, maar welk label moet je plakken op het Alexandra Palace? Op het podium is de afstand tussen oche (werplijn) en bull’s eye volgens de regels exact 293 centimeter; in de rest van de zaal heerst complete bandeloosheid. Aan afstand doet… Lees verder »Omikron-paradijs
De mensen die het over ‘zichzelf zijn’ hebben zijn het eigenlijk per definitie niet. Die voelen toch de taxerende blikken van anderen en ijken zich daaraan. Kunnen ze misschien nóg meer zichzelf zijn, nog oorspronkelijker, nog uitzonderlijker? Nog unieker? Dus wat dat aangaat zijn ze net als de rest van ons – de trend- en statusgevoeligen, de mode-, smaak- en merkbewusten. Wie echt zichzelf is, lult er niet over en… Lees verder »Zichzelf
We wandelden ergens achter landgoed De Gelder. We hadden eerder rondgezworven in het gebied, maar toen schrokken we terug voor het onbegaanbare pad. Nu was het minder modderig. Er is daar in de buurt een zorgboerderij. Bij een praatje met een van de medewerkers hadden we gehoord dat het een project is voor Alzheimer-patiënten, die samen met vrijwilligers in de moestuin werken. Wieden, plukken, spitten, pellen – heilzaam voor lichaam… Lees verder »Balling
Een ideale dag om eens een paar rationalisten en sceptici van me te vervreemden – ja, ik weet dat jullie meelezen. Want laat ik nou afgelopen zondag op het punt hebben gestaan toe te treden zijn tot de aloude Lin Chi Ch’an traditie, waar jullie vermoedelijk even weinig benul van hebben als ik. Dwepen met een zenmeester, zonder dat er hypnose of indoctrinatie aan voorafging! Het gebeurde in Zutphen, in… Lees verder »Zen in Zutphen
Zaterdag was ik even terug in Haarlem, op een ongelukkig gekozen zaterdagmiddag. Ondanks mijn ergernis over het hedonistische, we-hebben-dit-zóóoóóó-gemist-publiek op terrassen en bij winkels was er een ontroerend / komisch / ongemakkelijk intermezzo. Op de Grote Markt onderbrak ik mijn wandeling bij de groentekraam. Daar was het vreemd genoeg wél rustig; ik werd direct geholpen door een aardig meisje van een jaar of achttien met een mooie, zuivere oogopslag, dat… Lees verder »Awkward
Bij een parkeerplaats aan de Parklaan hield ik de pas in om een foto te maken van de tekst ‘Mondkapje op is zelfmoord’. Na de rechterlijke uitspraak van gisteren bekijk je alles van Viruswaanheid / Viruswaarzin toch weer met andere ogen. Er naderden twee mannen, diep in gesprek. De langste, de woordvoerder droeg een wollen muts strak over de schedel. Hij had het postuur van Tommy Wieringa, de sonore… Lees verder »Construct voor u