schotersingel

3800 iepen telt Haarlem volgens Spaarnelanden, of moet ik schrijven ‘telde’? Er is iepziekte geconstateerd en alle bomen die het onder de leden hebben, gaan voor de bijl. Of wat ze tegenwoordig gebruiken. Aan deze oude stomp aan de Schotersingel, een van de eerste slachtoffers, valt dat niet af te zien.

.

.

Vakmanschap is meesterschap? Maar de rooiers krijgen nog gelegenheid genoeg om te oefenen. Iepziekte is even besmettelijk als de builenpest in zijn goede tijd. Boosdoener is een schimmel die wordt verspreid door de iepspintkever. Als die kever wordt aangetroffen, neemt men geen enkel risico en moet de boom subiet om. Ook als wortels van naburige bomen elkaar raken, is er trouwens besmettingsgevaar.

.

.

Het is een akelig gezicht, die gevelde bomen op voor mij de mooiste plek van Haarlem. De droogte zou een factor kunnen zijn, volgens hen die het weten kunnen. En vorig jaar was een ‘mastjaar’. Een mastjaar? Dan produceren bomen meer zaad dan gemiddeld, en (meneer pastoor wist het vroeger al) dat tast weerstand en vitaliteit aan. Introibit de iepspintkever.

Grappig, op het volkstuincomplex waarover ik nou al drie blogjes dooremmer, hoorde ik vrijdag de term ‘beurtjaar’. Hun pruimenboom heeft een soort cyclus. Meestal draagt hij vrachten pruimen, maar af en toe slaat hij een jaar over. Een sabbatical year, om even bij te tanken. Dat heet in tuinderskringen een beurtjaar.

Overigens worden de omgehakte iepen vervangen door nieuwe, van een resistente soort, waar die kever op kan zitten tot ie een ons weegt. Zie verder hier.

Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.

De echo van die ene boosaardige Dam-schreeuw is weggestorven, er hangen hier zes vlaggen in de straat, de hemel is wolkeloos. Straks gaat iedereen naar Bevrijdingspop of een plek zo ver mogelijk bij de herrie vandaan.

Heeft het wel zin een RaDa’tje te schrijven? Een niemendalletje dan, dat kan nooit kwaad. Vanochtend op de Schotersingel had een bezorgde ziel met groen krijt ‘Heb jij al buiten gespeeld?’ op de stoep geschreven. Tien meter verderop stond nog een gewetensvraag: ‘Ben jij vandaag al lief geweest voor jezelf?’

Ik stak de Schotersingel over bij de bushalte en toen ik omkeek zag ik een kraai buiten spelen. Hij dreef – hiphippend – een groen pingpongballetje voort, met grote gedrevenheid. Een meter of vijftien, tot het tegen een stoeprand tikte en stil bleef liggen.

.

.

Hij bestudeerde het, pikte erin, pingelde wat…

.

.

maakte een rappe schijnbeweging… of drie… (Mohamed Salah zou jaloers zijn)

.

.

naderde het doel vanaf de linkervleugel…

.

.

en scoorde beheerst in de linker kruising.

.

.

Het ontbrak er alleen nog aan dat hij bij het weglopen een pootje tegen zijn oor hield om het publiek te pesten.

P.S. En hoewel het er deze week alle schijn van heeft, het RaDa wordt geen vogelweblog! Voor wie erom verlegen zit, er verschijnen hier binnenkort heus wel weer krasse meningen, boude beweringen en ongefundeerde stellingnames over Haarlemse reuring en mondiale problemen. En oh ja, vergeet niet lief te zijn voor jezelf als je weet hoe dat moet.

.Paars PS: In de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.

Een RaDa Extra voor de kleintjes. En voor groten zoals ik die van jong leven houden. Deze trotse moeder zag ik vanmiddag in de Schotersingel peddelen met haar kroost.

.

.

Was het hun eerste zwemles? Hoe dan ook, toen er een enge motorboot passeerde ging de gesloten formatie direct perfect.

.

.

Door de storm van eergisteren lag het water van de Schotersingel bezaaid met bloesem en andere ongerechtigheden. Weinig gefundenes Fressen. Was er nergens ordentelijk kroos voor al die lebberende en snebbende snavels?

Pas toen het water rustiger werd, kreeg ik kans te tellen hoeveel pulletjes er waren. Niet gering, zeker als je weet hoe groot een eendenei(erdooier) is!

.

.

P.S. Mijn toetsenbord bleek niet irreversibel beschadigd. Vanochtend leverde de d-toets ‘ed3’ op, vanmiddag werd dat ‘ed’ en inmiddels zijn we terug bij een letter per toets. Wel zo makkelijk als je een wachtwoord moet invoeren.

Paars PS: In de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.

Vliesweer, zoals Chinezen zeggen die de ‘l’ goed uit kunnen spreken. Gisteren wandelden we door de Kennemerduinen (veel nieuwe wintermeertjes daar!) en bij het aloude Vogelmeer viel het mij op dat er een kabbelgrens over het water lag.

.

.

Pas daarna drong het tot me door dat het water rond het eilandje bevroren was. Dichter bij huis had ik ‘s ochtends al een rondje Schotersingel gemaakt. Vogels lijkt het gevoelsmatig niet zoveel uit te maken of er een laagje ijs ligt. Het kan vriezen, het kan dooien – de vliesvogels beschouwen het leven staand en de wakvogels watertrappen.

.

.

Vanochtend waren er minder wakken. En weer was het mooi.

.

.

.

.

Een eenzame vlieskoet liet zich niets aan mij gelegen liggen

.

.

En ik kwam een wakmens tegen. Hij liep richting Verspronckbrug in een pak dat ik zonder de gebruikelijke attributen eerst niet thuis kon brengen. Formule 1? Het muntje viel pas toen ik verderop deze surfplank in het gras zag liggen, met bijbehorende peddel. Aan het gat in het vlies te zien had hij een manmoedige poging gedaan tot ijssurfen. Om te concluderen dat het zonder ijsbreker niet echt opschoot…

.

.

Pech voor hem, maar jee, wat was het prachtig dit weekend!

Paars PS In de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.

.

Ik had er 12 jaar geleden mee moeten beginnen: dagelijks een foto van de Schotersingel (maar ja, met hoeveel dingen had je twaalf jaar geleden moeten beginnen / stoppen? With hindsight…)

.

.

Vanochtend was het mistig. Een aangename, kalmerende mist – een dagje zonder horizon is misschien wel goed voor een mens.

.

.

Of dier. Deze drie duiven op de Noorderbrug leken besloten te hebben dat het een goede dag was om zich op hun gemak op te tutten en te genieten van het ontbrekende uitzicht.

.

.

.

Zelfs deze koeten, de haviken onder de watervogels, pikten tam in het gras in plaats van in hun soortgenoten, eenden, zwanen, aangemeerde roeiboten, passerende waterskiërs en overvliegende zilvermeeuwen.

.

Elke week een dagje mist, kunnen we dat niet organiseren? Het zou bevorderlijk zijn voor de geestelijke volksgezondheid.

Grijs P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.

De laatste rode strepen van dit schooljaar zijn gezet. Voor mijn gevoel een lijn van hier tot Berlijn maar met koele berekeningen (bij 120 proefwerken à 20 aangestreepte fouten, 1 cm rood per fout) kom ik toch maar op 24 meter.

Zo weinig? Hoe kom ik dan aan bloeddoorlopen ogen en een protesterende nek die buigt noch draait zonder pijn en akelig gekraak? Dus een lustig zwierig RaDaatje zit er niet in vandaag.

.

Mijn nek.

Nee, een grappig pepertje dat de huisdichteres vandaag kocht. Het kon zich als sprinkhaan vermommen en brilslang en nog veel meer.

.

.

Bij een avondwandelingetje om spieren, wervels en pezen weer terug te krijgen op hun rechtmatige, anatomisch verantwoorde plek, zagen we de ondergaande zon brede lichtbanen de lucht in vuren. Een 20th Century Fox-imitatie. En de Schotersingel (zie categorie) werkt altijd gewillig mee om er iets moois van te maken.

.

.

.

Morgen en maandag rapportvergaderingen en dan… pfff, dan begin ik misschien te geloven in de zomervakantie.

Een uur eerder was het toevallig nog ter sprake gekomen: aanwaaimuziek en de schoonheid ervan. Je hebt er geen concertkaartje voor gekocht, je hebt er geen playlist voor aangeklikt, de muziek is er gewoon ineens.

Ik herinner me hoe Make up van Lou Reed 40 jaar geleden uit een zolderkamer schalde toen ik in het gras lag te wachten tot een Ierse jeugdherberg openging. Of een zomerse hoosbui in de Vogezen die de huisdichteres en mij dwong naar het enige huis in de omgeving te spurten; ze hadden de ramen open en de radio aan. Onder de brede dakgoot schuilden we 20 minuten bij de klanken van een mij onbekende opera. Zelfs al had ik ‘m geïdentificeerd en als CD gekocht, zou ik ‘m nooit meer zo intensief hebben kunnen ervaren als toen, met de ruis van de regen erdoorheen gemixt.

Gisteravond kwam ik iets na middernacht thuis van een tuinfeestje, ietwat woezelig van rode wijn en Dalwhinnie. Nog geen slaap. De huisdichteres (die ‘aan de schrijf’ was) stemde in met een rondje Bolwerk. Het was nog zwoel en de maan was rond.

.

.

Het lijkt wel of de parken intensiever worden gebruikt de laatste tijd. Eenlingen op een bankje broederlijk met hun telefoon, stelletjes die afzondering zoeken, en grotere groepen, die zich om een paar scooters scharen en het goed hebben met hun eigen muziek en andere stimulantia.

.

.

Wij waren alweer op de terugweg, via de Schotersingel, toen we we aan de overkant van het water stemmen hoorden uit een zo’n groep. Het te verwachten gejoel en gelach, dat echter onverwachts overging in harmonieus gezang. Ik kende het nummer, maar de huisdichteres was sneller: Billy Joel, met …. She’s always a woman to me ? Nee, dat andere. De groep was stilgevallen, maar zette na een kort beraad opnieuw in, met overtuiging. Zuiver, waarbij meisjes en jongens afzonderlijke partijen zongen.

It’s nine o’clock on a Saturday
The regular crowd shuffles in
There’s an old man sitting next to me
Makin’ love to his tonic and gin

Ze kwamen een heel eind. Ah… The Piano Man. Wij stonden daar en genoten. Waren ze ontsnapt van de Koor Biënnale? We zijn het niet gaan vragen.

.

 

.

Thuis beluisterde ik The Piano Man nog even op Youtube. Zoals te verwachten, in het park deed het me meer.

P.S. De Schotersingel heeft een eigen RaDa-categorie.

Paars P.S.: in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.

Het woei er winderig op los dit woelige weekend, dat weten jullie wellicht nog. Thuisblijven werd aangeraden door de weeralarmwaarschuwers, maar ook dat is betrekkelijk. Neem nou het huis hier vlakbij aan de Schotersingel (dezelfde Schotersingel die altijd zo’n goede RaDa-pers krijgt).

…

Het arme balkonnetje werd vol geraakt door een omvallende boom en lelijk verminkt. Ook de rest van het huis kreeg een forse optater (de bewoners waren op vakantie).

.

.

De wraak op de boom was verschrikkelijk (zie voorgrond). We houden van onze bomen maar ze moeten zich wel weten te gedragen. Want er zijn grenzen…

.

.

(Dit konvooi passeerde vanmiddag bij het station.)

Een hangpartij aan de Schotersingel (Noorderbrug):

.

.

Waar het altijd, altijd mooi is: