Uncategorized

Vandaag kijken we vooral plaatjes. Dat kan zo gebeuren. Trouwe Dagklad-lezers kennen mijn zwakke plek [ongewenste BREINFLITS: in de rubriek ‘Hemd van het lijf’ in het Stentor-magazine wordt wekelijks het ‘medisch dossier’ van een BN’er doorgenomen. Erfelijke kwalen, atletisch vermogen, enz. Vanochtend Arie Boomsma (1,99 m, 100 kilo schoon aan de haak). Niet de lenigste en behendigste, naar eigen zeggen. Echt beklagenswaardig vond ik Arie pas toen hij onder het… Lees verder »Zwakke plekken

Ergens eind januari had ik lichte verkoudheidsverschijnselen. Beetje gammel, schuurpijntje in de keel, pips om de neus. Niks om voor in bed te blijven. Ik knapte weldra op, hoestte nog wat na, dat zou wel slijten. Alleen hoestte ik maar door en voor die hoest bleek dat nog maar de warming-up naar het echte werk. Na een tijdje was ik het wel zat, maar ja… hoest? In het OV rochelde… Lees verder »Honderd dagen

Wat is hun geheim? Maar voor wie de christenpolitiek een beetje heeft gevolgd de afgelopen 2024 jaar kwam het allerminst als een verrassing: de sleutel lag bij het CDA. Of was het de stekker? Want dit gaat andermaal* over Noordmanshoek: burgerparticipatie versus powerplay. Voorafgaand aan de raadsvergadering werd het publiek wel érg klemmend verzocht af te zien van iedere uiting van morele steun of verontwaardiging. S.V.P. niet gnuiven, zachtjes kreunen,… Lees verder »Taal noch teken

Vanochtend trof het me ineens pijnlijk dat ik zo weinig vrouwen in hun jas heb mogen helpen. Het kwam door een boekbespreking in de Groene Amsterdammer van Kairos (Jenny Erpenbeck) en Dag voor dag: Een getijdenboek van de liefde (Helga Schubert). Het was recensente Marja Pruis opgevallen dat in beide boeken een affaire begint nadat de man zijn toekomstige geliefde ‘in haar jas helpt’. Ik ken enkele mannen die ik… Lees verder »Jassistent

‘Die panda hoort zichzelf wel heel erg graag’ zei mijn schoonmoeder eens. De ‘panda’ was Alexander Pechtold, destijds fractievoorzitter van D66 (nu gaat hij over rijbewijzen). Sindsdien was Pechtold voor ons een panda – dat trage, bolwangige, gepamperde Chinese beest dat maar van één bamboesoort houdt. De Tweede Kamer als dierentuin – in het juiste gezelschap kan je er een vrolijk uurtje aan beleven. Wie zijn de roofdieren, de keffertjes… Lees verder »Raadsgeluiden

Alsof het leven niet ingewikkeld genoeg is voor een stadsmens in transitie stuitten we gisteren in het binnenste buitengebied ook nog eens op een koevier – of boukoe, daar zijn de fokkers het nog niet over eens. Op veilingen worden beide namen door elkaar gebruikt, leerde ik en ook verder valt er veel te ontdekken over dit bijzondere, relatief nieuwe dier. Zo bestaat er ook een bonte soort, en er… Lees verder »Koevier

Voordat ik over mijn tijdreis van gisteren begin… Er is een vogelaarsoort waar ik een beetje kriegelig en giechelig van word. Mijn fout, niet de hunne… Maar het heeft voor mij iets lachwekkends als acht Engelse ‘twitchers’ een akkerveldje zo groot als een badlaken onder schot houden met acht joekels van camera’s. Daar zou een exemplaar van de nog net niet helemaal uitgestorven ‘corncrake’ zich bevinden. ‘Kreks-kreks’ zegt zo’n corncrake… Lees verder »Tijdreis met grutto’s

Mag je medelijden hebben met een lokale wethouder? In casu Marcel Blind? Wacht, ik geef niet-Wijhenaren even de tijd om de nooduitgang te zoeken. Want het gaat nogmaals over Noordmanshoek. En dorpsgenoten met een voorkeur voor een keurig, objectief verslag verwijs ik graag door naar RTV Oost. Zelf breng ik die neutraliteit niet op; ik heb te veel afgezien gisteren in de volle vergaderzaal. Vol, want behalve de raad waren… Lees verder »Wissel!

Ik voorspel dat de tijd niet ver weg is dat Pedagogische Academies het Noord-Koreaanse onderwijsmodel willen invoeren vanaf groep 2. Creativiteit en zachte deugden? Bij de landelijke cito-toets draait het voortaan om salueren met de hele school tegelijk, verplichte figuren op het exercitieterrein, hoofdrekenen onder zware psychische druk en het weggummen van het eigen ego. 15% van elke klas doubleert en moet naar een andere school. Ik baseer deze voorspelling… Lees verder »Sense of belonging

Uit de Kennemerduinen herinner ik me opvoedkundig bedoelde informatieborden met de vergankelijkheid/houdbaarheid van weggeworpen afval. Geef een bananenschil zijn vrijheid terug en het duurt nog vier (?) jaar eer hij opgaat in het milieu; mandarijnenschillen zijn ook taaie rakkers, enzovoort. Gooi bananen en mandarijnen dus niet in de berm, luidde de boodschap – de afvalverwerkers in dienst van Moeder Natuur nemen er ruimer de tijd voor dan gedacht. Daarom is… Lees verder »Opsporing verzocht