Uncategorized

Na mijn geestverruimende architectuurvaart in het Oostelijk Havengebied kriegelde ik hier gisteren een beetje na over het keurslijf waarin ons langgerekte Haarlem zit geperst. Grote Broer het Haarlems Dagblad versterkte dat onbehagen vanochtend nog eens met een artikel over het afblazen van de woningbouwplannen in het Westelijk Tuinbouwgebied tussen de Zijlweg en de Brouwersvaart. Het gaat om een strookje grond niet veel breder dan een inlegkruisje: 15 percelen met 30… Lees verder »Megalomanie en complexjes

Vaste lezers van het Raarlems Dagklad weten dat ik mijn draai redelijk kan vinden in mijn woonplaats, al zijn muf-, duf- en sufheid ten spijt. Een verhuizing naar Amsterdam heb ik nooit in ernst overwogen. Dat neemt niet weg dat ik de afgelopen weken tot twee maal toe opgetogen raakte door nieuwe hoofdstedelijke stadsgebieden. Eerst toerde ik vorige week met de nieuwe tram 26, die vanaf CS doorrijdt tot aan… Lees verder »Expansiedrift

Aan eigen nieuwsgaring komt een éénpersoonsonderneming als het Raarlems Dagklad niet toe, vandaar dat ik sinds de oprichtingsdatum frequent Grote Broer het Haarlems Dagblad lees. Een onverdeeld genoegen is dat niet (zie mijn mopperlog van gisteren), maar een onverdeeld ongenoegen evenmin. Zo hebben ze momenteel een prettige serie over Bloemendaalse villa’s ( Wonen in Welstand, geloof ik, of Landgoed, Al Goed – ik heb nu geen zin om de hele… Lees verder »Van Leeuwen en Geiten

Het Haarlemse Ampzing Genootschap strijdt tegen vervuiling van het Nederlands door gemakzuchtig leen- en jatwerk bij buurtalen. De gevechtslinie loopt doorgaans parallel aan de toog van café Koops, maar afgelopen zondag hield het Genootschap een boek ten doop met de titel ‘Kant noch Wall’ (sic, dus humor) met bijdragen van verscheidene, vooral Haarlemse schrijvers, onder wie Mizee, Ferron en Wiener. Het bevat ook een stuk van taalekster / taalvorser Ewoud… Lees verder »Kant noch wiel

Gisteren op bezoek bij mijn ouders in hun vakantiehuisje in Doorn. Midden in het bos. Er stoeiden tuinfluitertjes in het struikgewas en een rode eekhoorn verzorgde demonstratievluchten. Geen knallen daar, geen doffe dreunen in de verte. En zo gebeurde het dat ik pas om half acht hoorde van de aanslagen in Londen. Zij het onterecht, je voelt je altijd een beetje achterlijk als je je portie ellende met zoveel vertraging… Lees verder »Achter het Nieuws

Eerst waren er alleen die rare bruine vlekken op mijn bast. Nou ja, op mijn leeftijd maak je je niet zo snel sappel meer. Meestal gaat zoiets vanzelf weg. Roestbruin waren ze en na een paar dagen verdiepte de kleur zich. Soms begon zo’n vlek zomaar te bloeden; dat verontrustte me wél lichtelijk. Dan kwam er een grove, zwarte korst op, haast een soort schors. Maar ach, zelfs dat went… Lees verder »Bij bosjes

De conciërge had het schoolarchief opgeruimd en toonde mij gul glunderend zijn vondst: een stevige zilvergrijze cassette, groot genoeg voor een 72-delig servies. Het bleek een grammofooncursus Engels van SitaS te zijn:vijf 33-toerenplaten (stuk voor stuk glimmend als trotse conciërges en zo te zien puntgaaf) plus een lesboek met prominent op de omslag Godfried Bomans ( geafficheerd als ‘Ere Voorzitter van de ‘Dickens Fellowship”). Volgens het colofon is de schrijver… Lees verder »Bomans als cover-boy

Afgelopen zaterdag, de Dag van de Architectuur, organiseerde de PvdA afdeling Haarlem een fietstocht met gelegenheid tot discussie, door Haarlem Centrum en Zuid-West. Uit hoofde van mijn combi-functie als hoofdredacteur/stadsverslaggever /erecolumnist van het Raarlems Dagklad vervoegde ik mij incognito op het Prinsenhof. Met een pelotonnetje van zo’n twaalf (m/v) slipstreamden wij achter raadslid Jan de Ridder aan tot de eerste stop – honderd meter verderop bij het vernieuwde Concertgebouw, onlangs… Lees verder »Stedentwist

Het Droste-gebouw aan het Spaarne is een ‘landmark’ voor Haarlemmers. Het staat er pas sinds 1900, maar door de brute, onversierde contouren (het best komen ze tot hun recht bij grauw weer) associeer ik het eerder met de meedogenloze beginjaren van de Industriële Revolutie. Uit dat gebouw kwam dus de weeë chocoladelucht die je tot voor kort bij oostenwind in de hele stad rook. Droste vertrok in 1986, maar tot… Lees verder »Passion for Chocolate?

“God doesn’t play dice with the universe”, zei Einstein. Voor wie wél van een gokje houdt, staat vanaf vandaag onderaan de linkerkolom een dobbelsteen. Klik er op en (na een veilige vrije val en een kort moment van desoriëntatie) vind je jezelf terug in een willekeurig weblog. Afhankelijk van je gemoedstoestand en de landingsplaats is dit een hilarische, hartverscheurende, bizarre, beklemmende, weemakende, misantropiserende of vruchtbare ervaring (of het zoveelste déja… Lees verder »Internetcasino