Ga naar de inhoud

Uncategorized

Wal en schip

  Naar het zich laat aanzien wordt het land straks geregeerd door een brede coalitie tegen wil en dank van Zuurpruimen, Krentenkakkers, Compromis-muizen en Angsthazen. Natuurlijk, de wereld is een nimmer droogvallend Tranendal, met Nederland qualitate qua als laagstgelegen punt, maar dan nog…. Neem gisteren. In Trouw werd op de voorpagina getobd over het Coa, dat aan ziet komen dat asielzoekers vaker zullen worden opgevangen op schepen. De eerste zin… Lees verder »Wal en schip

Verdwenen gebouwen

Gisteren schoot ik in de opa-modus: “Weet je, er komt een leeftijd dat gesloopte gebouwen blijven herrijzen – je weet dat ze er niet meer zijn, maar als je langs de plek komt waar ze stonden, ben je telkens weer teleurgesteld en verdrietig. Want in je herinnering zijn ze er gewoon nog. Of weer.” Ik zei het tegen een jonge dorpsgenote die het zeker niet zou begrijpen en mij zonder… Lees verder »Verdwenen gebouwen

Subsidiegestuurd buitenspelen

Sinds mijn tirade tegen wipkip, wipvis en aanverwant wipgoed heb ik mij niet meer uitgelaten over speeltuig in de openbare ruimte (oh ja, de nooit populair geworden ‘wipniks‘ hadden we ook nog, uit 2009). Hoogste tijd dus voor een vervolg – de kinderen die destijds wipkipten / kipwipten hebben inmiddels stemrecht. Dit weekend ging ik in het gevolg van de huisdichteres mee naar A’dam, alwaar wij tussen Flevopark en Javaplein… Lees verder »Subsidiegestuurd buitenspelen

Doffe dreunen

Doffe dreunen zijn het… Alsof aan het eind van de straat een bouwcontainer vol puin losgeschoten is van zijn takel. En soms drie bouwcontainers in successie. Het geluid is niet dermate hard dat je van schrik je koffiekopje omgooit, maar wel verdomd moeilijk te negeren als je je wilt concentreren. De KDOINGS KDOINGS houden soms uren aan. Toen ik hier pas woonde, ging ik weleens op verkenning uit. Niet getergd,… Lees verder »Doffe dreunen

Bermspoken

Een krasse uitspraak als ‘de enige goede zonnebloem is een dode zonnebloem’ wil ik niet voor mijn rekening nemen. Tegelijk, voor een veld van die vitale, streberige, knalgele Becel- of Van Gogh-zonnebloemen knijp ik zelden in de remmen, zoals ik dat gisteren wel deed langs een berm bij Heino. Dor, star en geblakerd stonden ze daar, een droeve processie. De meeste met gebogen of geknakte koppen, een enkeling hield de… Lees verder »Bermspoken

Mannen in mandjes

Worden er nog nieuwe parabels gebakken eigenlijk? Anders komt het verhaal van Sol LeWitt zeker in aanmerking. Ik las het vanochtend in Trouw: Judith Hoekstra, curator van het Joods Museum, was bezig een tentoonstelling over de Joods-Amerikaanse kunstenaar samen te stellen en ontdekte dat letterlijk om de hoek drie kunstwerken van hem op straat moesten liggen. Dat ze op drie pleintjes met voeten werden getreden. Het gaat om door Sol… Lees verder »Mannen in mandjes

Cultureel compatibel (slot)

‘Culturele compatibiliteit met Nederland’ – je moet er maar op komen! Nou ja, voor zulke vondsten hebben we Forum en de verdienste van de kreet is in elk geval dat hij mij aanzette tot een ernstige beschouwing over mijn eigen verbondenheid met de wereld om mij heen, te beginnen met die Jumbo-supermarkt (zie hier voor deel 1) in een vinex-wijk bij Alkmaar. Ik scoorde laag. Dat er 68 mm of… Lees verder »Cultureel compatibel (slot)

Vreemde snuiter

Het cultuurpessimisme slaan we één blogje over, want er is meer in het leven dan incompatibliteit. Ik moet jullie ook nog bijpraten over mijn onbetaalde bijbaantje als suppoost te Bergen (NH). Zoals je ‘off off Broadway’ hebt, was er bij de Kunst10daagse een expositie helemaal aan de rand van Alkmaar: Petra Talsma had in haar atelier in de Sluistuinen vijf mensen uitgenodigd die zowel schrijven als kunst bedrijven. En zo… Lees verder »Vreemde snuiter

Cultureel compatibel

‘Culturele compatibiliteit met de Nederlandse samenleving’? Zou Thierry die kreet zelf hebben bedacht? Ik kwam ‘m tegen in een overzicht van de verkiezingsprogramma’s rond het thema migratie (Trouw 28-10). Zonder die ‘culturele compatibiliteit’ moet je hier niet aankloppen, is de gedachte. Het zette mij prompt aan het denken over mijn eigen (in)compatibiliteit: ben ik zelf ook niet wat de Engelsen noemen a square peg in a round hole? Of andersom,… Lees verder »Cultureel compatibel

De man op zijn best

Dit is het eerste en laatste deel uit de mini-reeks ‘Mannen op hun best’. De moderne man… Er zit geen statiegeld op; er zijn geen inleverpunten voor; hergebruik stuit op strenge regelgeving vanwege de moeilijk afbreekbare afvalproducten die iedere witte man, toxisch als hij is, tijdens zijn leven opslaat in lever, nieren, hersenen en andere organen. Zie hem daar staan, dat afgebladderde, verschrompelde, overbodige, overvleugelde wezen: links en rechts ingehaald… Lees verder »De man op zijn best