Ga naar de inhoud

Van A naar B

Herfstsluiers

Ter nagedachtenis aan mijn Tante Annemarie verbreid ik in het voorjaar graag haar vondst ‘lentesluiers’, zoals zij de zweem van groen placht te noemen die uitbottende blaadjes dan over het landschap leggen. Gisteren, wandelend in de Kennemerduinen, zag ik overal een rooodpaarse bessengloed – zullen we die dan maar herfstsluiers noemen? . . . Een paar van die bessensoorten kan ik nog wel thuisbrengen. Meidoorn, egelantier en kardinaalsmuts, maar er… Lees verder »Herfstsluiers

Cowwash

PAS OP! LANGZAAM RIJDEN – KLOOTSCHIETERS OP DE WEG De huisdichteres moest beroepshalve een avond in Borne zijn (waar zij met veel succes optrad voor de culturele elite) en we plakten er een paar Twentse dagen aan vast. Met alle folkloristische en agrarische verrassingen van dien.     Zo verkeerde ik in de foutieve veronderstelling dat klootschieten iets was met buksen en hoog door de mestlucht suizende projectielen, aangezien ze… Lees verder »Cowwash

Blauwsel

Wat was er veel licht vandaag! Van de hoogste kwaliteit! We merkten het gelijk al toen we op weg naar de duinen onder een viaduct door kwamen. Grijze betonplaten, je weet wel…     Het had zo een reclame voor grijs bier kunnen zijn. En op de tegels pal eronder dit dwerglandschap van (bloeiend?/groeiend?) mos. Zo groen als dat grijs grijs was (even vergroten).     En zo ging het… Lees verder »Blauwsel

Monnikenpad

Ik weet niet wat precies de doorslag gaf bij onze plotselinge beslissing er een paar dagen uit te vliegen. Misschien de verflucht in huis . Of anders wel het item bij Een Vandaag (?) over de nieuwe rage onder volwassenen: kleuren met kleurpotloden of kleurkrijtjes. Keurig binnen de lijntjes van het voorgedrukte kleurplaatje blijven. Zoals je vroeger deed op de fröbelschool, onder schot gehouden door de juf. Op zich een… Lees verder »Monnikenpad

Hout- en hersenkronkels

Een simpele duinwandeling van Kraantje Lek naar de Kop van de Zeeweg in vijf foto’s. Eerst de holle houten paal. Het binnenste was vrijwel weggerot en van bovenaf zag ik een aantal pennen inwaarts steken. Op dezelfde hoogte als de knoesten aan de buitenkant van het paaltje. ????????????? Voor het eerst besefte ik dat takken niet met schroefjes en moertjes aan de stam zaten. Nou ja, in ieder geval dat… Lees verder »Hout- en hersenkronkels

Kikkermomentjes

We liepen in de omgeving van Vasse en ons wandelgidsje kondigde een bronvijver aan met ‘kraakhelder water’. Daar kan niemand tegen zijn. Of was het kwaakhelder water? Het was niet zo erg als bij de kikkers in een boek van Richard Brautigan die alleen even geen kik gaven als er iemand ‘Campbells’s Soup!’ tegen ze krijste, maar ze lieten zich ongegeneerd horen. Zien was een ander verhaal, hoewel… En toen… Lees verder »Kikkermomentjes

Druppelen

We waren een weekje in Schotland. Beetje bijkomen en stukjes van de Annandale Way lopen, ten noorden van een gebied waaraan we goede herinneringen bewaren, the Solway Firth. Op de eerste dag werd de huisdichteres wakker met een bloeddoorlopen oog. Vuiltje? Gesprongen adertje? Nou ja, zonnebril op en er ‘t beste van hopen. De tweede dag kon dat oog nog steeds niks velen en het traande. De apotheek in Annan… Lees verder »Druppelen

Sneeuwschilderingen

Na afloop van onze winterwandeling door de duinen stak de sneeuwstorm op. Dat deerde ons niet, wij reden rozig terug met bus 81, over de witbepoederde en nog ongepekelde Zeeweg. Terug in Haarlem zag ik vanuit het raam de Nieuwe Gracht liggen. Schaatsliefhebbers zouden vloeken (die strakke ijsvloer kunnen ze vergeten), maar mij troffen de prachtige, dynamische patronen die zich daar vormden door de sneeuwjacht. De bus stopte pas op… Lees verder »Sneeuwschilderingen

Wisent

Zeven jaar geleden wou ik nog liever konijntjes… Ik schreef (lekker makkelijk) waarschijnlijk weer eens in de autoscepsismodus: ‘mwahhh-nouvoormijhoefthetnietzonodig-doenoumaargewoon’ op alles. Autoscepsis, dat zouden ze eens moeten verbieden. In 2007 kwamen ze er, de eerste wisenten, large as life, alleen meldden ze zich nooit tegelijk met mij bij het officiële uitkijkpunt in Middenduin. Als je die extra wandellus maakte, kwam je soms andere nieuwsgierigen tegen. Er heerste een soort code:… Lees verder »Wisent

Gezandstraald (2)

De elementen klutsten alles door elkaar heen vandaag en bejegenden ons aanvankelijk uiterst vijandig. Met een sjaal voor ogen trotseerden we de zandvlagen boven bij Parnassia in de hoop dat het langs de vloedlijn te harden zou zijn. Dat was inderdaad zo, al deed de turbulentie ook hier rare dingen. In zee leek het eb en vloed tegelijk, ze wisten het zelf niet meer, waarbij sommige golven in slo-mo hoog… Lees verder »Gezandstraald (2)