Nadert het moment dat 75% van de bevolking te dom is voor het Smart Life dat we krijgen opgedrongen? Zo hulpeloos dat Siri en Alexa hun geduld verliezen en de wifi afsluiten? Of kan ik het (in plaats van me te verliezen in sociaalculturele bespiegelingen over de oprukkende technologie) beter bij mezelf houden? Ik had van de zomer een infraroodpaneel besteld en toen de temperatuur onder de 15 graden dook,… Lees verder »Smart life
Je hebt digi-delen met één luie klik en echt delen, waarvoor je toevallig net de juiste persoon in de buurt / in je leven moet hebben. Neem vorige week woensdag, ontbijttijd. Ik scharrelde lekker focusloos door de keuken. Bij voetballers mag de focus nimmer ontbreken, vanaf het eerste tot het laatste fluitsignaal (op straffe van foutieve passes, fatale tegentreffers, uitschakeling voor het miljoenenbal), maar ik begin de dag graag met… Lees verder »Trompe l’ei
Je hebt muizenissen, muizenisjes en mini-muizenisjes. En daaronder zit nog een speciale categorie van zulke onbenullige kopzorgjes dat ze hoogstens vier of vijf overbezorgde hersencellen bezighouden. Zo vond ik de afgelopen week op de vloer van de huiskamer meermalen zwarte brokjes / kruimels / frunzels van een ondetermineerbaar, droog, geurloos, enigszins poreus en meegevend materiaal. Ik fronste, frutselde, kon er niks mee en gooide die mysterieuze stukjes in de prullenbak.… Lees verder »Een tweede leven
In 2010 werd ‘gedoogregering’ Woord van het jaar, nipt voor ‘daggeren’. Daggeren? Wordt er nog druk gedaggerd dezer dagen? Dezer jaren? ‘DEggeren’ is/was de uitspraak van een wulpse dansstijl, waarbij de primaire geslachtsorganen een actieve rol opeisten. De RaDa-reda, preuts en nuffig, ook toen al, vond het jammer dat er geen Nederlands woord ‘daggeren’ bestaat (rijmend op ‘baggeren’). Iets van moedeloos doorploeteren door regen en natte sneeuw in de donkere… Lees verder »Mimosa Pudica
Bestaan er bal-archeologen? Deze week vond ik in de berm bij het Houtmanpad een bal, nog net herkenbaar als een tennisbal. Hij was kaal… (Trouwe RaDa-lezers weten dat de redactie na zich gestort te hebben op de hete Haarlemse actualiteit verkoeling zoekt in een ongevaarlijk stukje over iets tams, onbenulligs en onomstredens en deze vondeling, zonder eigenaar, menselijk of honds, voldoet aan alle voorwaarden dienaangaande.) Kaal, zei ik, of kalende… Lees verder »New balls, please!
“Je speelt met je leven!” bijt ik mijn elektrische koffiemolen toe. Wij hebben sinds enige tijd een verstoorde relatie. Apparaten kunnen het doen (dan vind je het de gewoonste zaak van de wereld) of niet doen. Als ze het niet doen, doe je ze weg of je laat ze repareren. Maar mijn koffiemolen (al vindt hij zelf dat hij een ‘multi chopper en grinder’ is) vertoont een merkwaardige vorm van… Lees verder »Koffiemolenkuren
Het is de tijd van hondjes die door reislustige baasjes aan een boom in het bos worden gebonden. Potplanten die het in de hittegolf op eigen kracht moeten zien te rooien op het pleintje. En dingen die onbeheerd of onbevrouwd bij een container staan. Als ding kan je zomaar een onding worden in de ogen van je eigenaar en als een te zwaar turnmeisje van 50,4 kilo bij het oud… Lees verder »Weesding
Phaeocystis globosa is de geleerde naam voor de ‘schuimalg’ die de Scheveningse surfers op 11 mei noodlottig werd. NRC wijdt vandaag een artikel aan de vraag of je erin kunt verdrinken (overigens zonder het prachtige woord meisop te gebruiken). RaDa-resumé: in mei ontstaan enorme algenkolonies van organisch materiaal. Als de alg door ongunstiger omstandigheden afsterft, worden losse cellen opgepeuzeld door schelpdieren, of ze worden gesloopt door een virusinfectie. ‘Virale lysis’… Lees verder »Meisop in ruste
Er is iets moois aan het groeien tussen de lokale bouwcontainers en de RaDa-reda (Zie ook hier). Mijn fototoestel begint tegenwoordig al te steigeren als ik er een nader. Soms valt het vies tegen – niets dan puin, geknakte schrootjes, tengels en versmaad laminaat. Maar vanmiddag bij de Schotersingel (waar een zomerse sfeer heerste) zag ik een afgedankt raam tegen de roestige containerwand leunen. Barsten in het glas zorgden voor… Lees verder »Raamvisite
Op de Eerste Hulp kennen ze die glasplaten van het Stationsplein, boven de fietsenstalling. Bij regen, om maar te zwijgen van sneeuw, krijgt geen zoolprofiel er vat op. En ze zijn minder flexibel dan menige heupbot. . . Het glas is in de loop der jaren op allerlei manieren beschadigd en aangetast. Als babyboemelaar nam ik gisteren even de tijd om het aan een nadere inspectie te onderwerpen. Kijk even… Lees verder »Glasplaatjes