Eerst maar even de mislukte foto. Is er desondanks een scherpzinnige stamgast die het uitzicht herkent? Het is moeilijk, ik geef het toe, ook doordat het meestal donker is als je zo’n bruin café verlaat, al dan niet in kennelijke staat. En zonder tegenlicht valt zo’n slijtplek amper op. Maar bij de volgende foto verwacht ik het juiste antwoord, zonder ook maar één uggeltje aarzeling gebruld uit honderden door Rolf… Lees verder »Deurwaarts
Ivo Opstelten is gestruikeld over een bonnetje en met grote gretigheid valt iedereen over ‘m heen behalve Mark Rutte en ik. Rutte heeft zo zijn eigen redenen en ik heb net mijn bureauladen uitgemest. En dan weet je wat ze bedoelen met ‘een niet meer actief systeem’ en ‘specialistische kennis’ die nodig is om data weer zichtbaar te maken. Uit de tijd van Windows 98 en Word Perfect 7. In… Lees verder »Bonnetje
Had ik vlogger moeten worden? Kan ik me nog ergens laten bijscholen of heb ik de vlogboat voorgoed gemist? Deze week moest video-blogger Enzo Knol bij een ‘fan meeting’ op het Jaarbeursplein door de politie worden ontzet. “Ik voel me kut omdat ik aardig wat fans teleur heb gesteld,” luidde het commentaar van de ontgoochelde Knol, recht op de cam af. Hysterische meutes, kom daar bij het RaDa eens om…… Lees verder »Stalactieten
De Torrentiusstraat is bij ons om de hoek, en we waren benieuwd naar de nieuwe gevelsteen, die gisteren werd onthuld. Voilà: Met dank aan Eric Coolen en Michaëla Bijlsma! We Deo-Neoden nog wat rond op het terrein en ja, met het nabeeld van penselen en palet nog op het netvlies, zie je ineens van alles om in te lijsten. Oude containers bijvoorbeeld. (aanklikbaar) Deze had een prachtig craquelé. Even inzoomen:… Lees verder »Containercraquelé
Juist door de ongereptheid van de stranden en het platteland van de Orkney-eilanden trokken wezensvreemde elementen er de aandacht. Een rubber afwashandschoen, een verschoten plastic boei, kreeftenkorven, een tractorband langs de vloedlijn; flarden van een vuilniszak, gevangen aan het prikkeldraad. Een… ???? Op een gegeven moment jutte mijn oog vooral naar roest in allerlei verschijningsvormen – al dan niet identificeerbaar. Moderne kunst? (Even aanklikken, dan zie je wat ik bedoel)… Lees verder »Roest rust
Vandaag bij de post een soort stafkaart van de Kleverpark- en Frans Halsbuurt. Handig voor wie later stadsguerrilla wil worden! Afzender is de Manager Operations van Spaarnlanden, M.M. van Duijn, die ons in een begeleidend schrijven verwittigt van de op handen zijnde ‘milieuvriendelijke onkruidveegactie’. Dit is maar een uitsnede (zie hier voor de hele kaart) maar geloof mij, beste Raarlemmers, alle goten waar je in terecht kunt komen staan erop.… Lees verder »Grastapijt
‘Werkzaamheden aan het spoor’ is bij de meeste reizigers goed voor een pavlovvloek: ‘geen treinverkeer mogelijk tussen A en B…’, ‘houdt u rekening met een langere reistijd’, ‘busvervoer’, enz. Een noodzakelijk kwaad. De meeste werkzaamheden aan het spoor blijven een abstractie. Ze worden verricht achter afzettingen, vaak ‘s nachts, ongezien. Zo niet tussen Overveen en Zandvoort. Bij een wandeling naar Middenduin lagen achter een openstaand hek verse bielzen, keurig gerangschikt… Lees verder »Verkanting
I. Hoe lang doen ze met zulke exhibitionistische schoenen, vroeg ik me af tijdens Atletico – Chelsea (de ideale afvraagwedstrijd, want aan voetbal kwamen de vedetten niet toe). Signaalrood, kanariegeel, Spablauw… Zijn er nog spelers die hun schoenen afdragen, gewoon omdat ze zo lekker zitten en helemaal naar hun voeten zijn gaan staan? Toen ik een jaar of acht was voetbalde ik het liefst op een paar afgetrapte gewone schoenen… Lees verder »Leerproces
Grappig: in 2012 schreef ik hier over een lamp die er de brui aan had gegeven en die een paar dagen dienstweigering ineens weer deed waarvoor Philips hem gemaakt had. Deze week hadden we weer zoiets: de schakelaar van een stekkerdoos lichtte altijd rood op in de ‘aan’-stand. En toen ineens niet meer. De stroom stroomde nog wanneer gewenst, dus onder het motto ‘lang leve de apathie’ lieten we het… Lees verder »Second life?
Hoe de dingen soms bij elkaar komen… (alle statistici terug in hun hok!!! Nu!!!). Ik lees momenteel The Son van de Amerikaanse schrijver Philipp Meyer, een roman die zich afspeelt in Texas. Een van de hoofdpersonen, The Colonel, is opgevoed door Indianen en op zijn oude dag maakt hij voor zijn plezier pijlpunten van vuursteen. “They have told me there is a German named Hertz, “he said, “who has given… Lees verder »Knappen en kraken