‘Een reis is een hallucinatie.’ Met dit citaat uit The Third Policeman begint Rob van Essens schitterende roman Miniapolis, waar ik het vandaag nog niet over wil hebben. Wel over de snelweg. De snelweg is voor een kleine tien miljoen Nederlanders een alledaagse ervaring, om niet te zeggen hun biotoop, waar ze slechts noodgedwongen over nadenken – als het verkeer hapert of vastloopt (het kan nog erger: in Concrete Island… Lees verder »Snelweg

Goed, over zelfpromotie. In den beginne was er het Boek. Met die geweldig leuke presentatie. De thuiswedstrijd, zeg maar. En wat een voldoening om het eindelijk in handen te hebben, in al zijn glimmende pracht. Er verscheen een recensie in het HD (mwah…) en een in Straatjournaal van iemand die het echt gelezen en begrepen had. Een aantal dagen baadde ik mij in de warme gloed van het auteurschap. Die… Lees verder »Zelfpromotie

Gisteren sprak ik een man die Ulysses aan het herlezen was, de 24 uur van Leopold Blooms omzwervingen door Dublin op 16 juni 1904, in achttien episodes / ruim 900 pagina’s. Voor wie dat wat veel lijkt… Gisteren verbleef ik acht uur in Haarlem, voor boek-/zelfpromotie (waarover binnenkort meer) en om een paar boeken te bezorgen. Ik arriveerde rond het middaguur. Naar de Eksterlaan (in Noord) en terug maakte ik… Lees verder »Nog 16 uur?

Soms woelt en wroet en krioelt het leven maar egoïstisch door, zonder consideratie met de Dagklad-redactie die er naarstig naar streeft het een en ander vast te leggen en als het even meezit ook nog ‘een plekje te geven’, zoals ze dat graag noemen. Zo ook vorige week. Geen slechte week, integendeel. Dus vanochtend (bij het krieken van de koffie) zat ik gereed om de redactionele werkzaamheden eens krachtig ter… Lees verder »Drenkeling

Een ‘penetrante rioollucht’ in de opvangtenten en urinoirs ‘vol met urine/bruine drab’, signaleert een GGD-rapport. Welkom in Ter Apel, welkom in Nederland. Beschamende toestanden, want – hoe gaat dat? – na de crisisopvangcrisis in 2016 is de noodopvang (bij gebrek aan crises) afgeschaald. Vergelijkbaar: het Isala Ziekenhuis in Zwolle kan de coronadruk nu al niet meer aan. De efficiëntie is hoog, de overcapaciteit minimaal. ‘Onder normale omstandigheden functioneert de ziekenhuiszorg… Lees verder »Schalers

Als apotheose van een roman of film zou de symboliek van die instortende tribune in het NEC-stadion wat al te vet zijn geweest, maar dit was echt – het echtste volle leven dat die zondag ons te bieden had. Ik (voetballiefhebber tegen wil en dank) zag er een perfecte illustratie in van het failliet van onze nationale sport. Voordat ik de fans die tribune van De Goffert zag kapothossen had… Lees verder »Eigenfrequenties

Schaker Lucas van Foreest en vijf anderen (onder wie Sipke Ernst en Tiviakov) hebben een kort geding aangespannen tegen de KNSB en de gemeente Hoogeveen, met als inzet het verplichte coronatoegangsbewijs dat de organisatie van het NK Schaken bij iedere speelronde verlangt van ongevaccineerden. De overige deelnemers blijven hiervan gevrijwaard, wat volgens Lucas (20 jaar, de huidige titelhouder) neerkomt op competitievervalsing. Als zijn grieven geen gehoor vinden bij de rechter,… Lees verder »Vliegende brigades

Om nou te zeggen dat de ganzenlever het enige aan de gans was dat ik waardeerde gaat te ver. Maar sinds ik aan de IJssel woon zie ik ze vaker en bekijk ik ze opmerkzamer. Wij liepen gisteren langs de oever en zagen zo’n groep (het Engels heeft het mooie woord ‘gaggle’). Het waren er zo’n dertig en ze bivakkeerden aan de oever; er werd gedut, in dons gefrut en… Lees verder »Soepganzen?

Zeg mijn lezers dat ik doorschrijf is een van de verdrietigste boektitels die ik ken. Ook een van de verdrietigste boeken: Joris van Casteren bezoekt schrijvers die ooit als veelbelovend en getalenteerd werden beschouwd en nadien in de versukkeling raakten. Afgekraakt door critici, vergeten door het publiek. En ondanks alles stug doorschrijvend, hopend op een herontdekking. De titel kwam bij me op doordat ik hier al een paar dagen niets… Lees verder »Schimmenrijk