Doffe dreunen zijn het… Alsof aan het eind van de straat een bouwcontainer vol puin losgeschoten is van zijn takel. En soms drie bouwcontainers in successie. Het geluid is niet dermate hard dat je van schrik je koffiekopje omgooit, maar wel verdomd moeilijk te negeren als je je wilt concentreren. De KDOINGS KDOINGS houden soms uren aan. Toen ik hier pas woonde, ging ik weleens op verkenning uit. Niet getergd,… Lees verder »Doffe dreunen

Een krasse uitspraak als ‘de enige goede zonnebloem is een dode zonnebloem’ wil ik niet voor mijn rekening nemen. Tegelijk, voor een veld van die vitale, streberige, knalgele Becel- of Van Gogh-zonnebloemen knijp ik zelden in de remmen, zoals ik dat gisteren wel deed langs een berm bij Heino. Dor, star en geblakerd stonden ze daar, een droeve processie. De meeste met gebogen of geknakte koppen, een enkeling hield de… Lees verder »Bermspoken

Worden er nog nieuwe parabels gebakken eigenlijk? Anders komt het verhaal van Sol LeWitt zeker in aanmerking. Ik las het vanochtend in Trouw: Judith Hoekstra, curator van het Joods Museum, was bezig een tentoonstelling over de Joods-Amerikaanse kunstenaar samen te stellen en ontdekte dat letterlijk om de hoek drie kunstwerken van hem op straat moesten liggen. Dat ze op drie pleintjes met voeten werden getreden. Het gaat om door Sol… Lees verder »Mannen in mandjes

‘Culturele compatibiliteit met Nederland’ – je moet er maar op komen! Nou ja, voor zulke vondsten hebben we Forum en de verdienste van de kreet is in elk geval dat hij mij aanzette tot een ernstige beschouwing over mijn eigen verbondenheid met de wereld om mij heen, te beginnen met die Jumbo-supermarkt (zie hier voor deel 1) in een vinex-wijk bij Alkmaar. Ik scoorde laag. Dat er 68 mm of… Lees verder »Cultureel compatibel (slot)

Het cultuurpessimisme slaan we één blogje over, want er is meer in het leven dan incompatibliteit. Ik moet jullie ook nog bijpraten over mijn onbetaalde bijbaantje als suppoost te Bergen (NH). Zoals je ‘off off Broadway’ hebt, was er bij de Kunst10daagse een expositie helemaal aan de rand van Alkmaar: Petra Talsma had in haar atelier in de Sluistuinen vijf mensen uitgenodigd die zowel schrijven als kunst bedrijven. En zo… Lees verder »Vreemde snuiter

Dit is het eerste en laatste deel uit de mini-reeks ‘Mannen op hun best’. De moderne man… Er zit geen statiegeld op; er zijn geen inleverpunten voor; hergebruik stuit op strenge regelgeving vanwege de moeilijk afbreekbare afvalproducten die iedere witte man, toxisch als hij is, tijdens zijn leven opslaat in lever, nieren, hersenen en andere organen. Zie hem daar staan, dat afgebladderde, verschrompelde, overbodige, overvleugelde wezen: links en rechts ingehaald… Lees verder »De man op zijn best

‘Het leven is zo lelijk en het leven is zo mooi maar eigenlijk is het leven vooral een eindeloos geklooi.’ In deze luchtige filosofie van Lucky Fonz in Zeilmeisje kan ik (lui en gemakzuchtig) me doorgaans prima vinden. En als ik dan voor mijn verjaardag van mijn lieve schoonzus een interview-bundel krijg met de titel Een zinvol leven vat ik het niet persoonlijk op. Dan ben ik heus niet te… Lees verder »Een zinvol leven?

Mijn innerlijke Rob de Wijk heeft een goede week. Dat klinkt meteen al paradoxaal, want de echte Rob de Wijk heeft nooit een goede week: die leeft bij de gratie van wereldcrises. Op een doorsnee dag vreet Rob massaslachtingen bij het ontbijt, een vuile oorlog voor de lunch en ‘s avonds een bloederig driegangenmenu met seizoenproducten van CNN en Al Jazeera: gijzelingen, coups en grensconflicten. En daarna mag hij als… Lees verder »Rob-de-Wijk-gevoel