Ik typ dit vandaag pijnvrij, dankzij de huisgenezeres (voorheen bekend als huisdichteres). Eergisteren voelde ik bij het typen af en toe een venijnig pijnscheutje bovenin mijn rechtermiddelvinger. Ik pulkte wat, wreef wat, kneep erin en likte eraan en daarmee was ik door mijn medische repertoire heen. Op een miniem uitstulpinkje na was er niets te zien. ‘s Nachts werd ik wakker doordat de vinger klopte. Gezwollen was hij niet, constateerde… Lees verder »Splinter
De mensen die het over ‘zichzelf zijn’ hebben zijn het eigenlijk per definitie niet. Die voelen toch de taxerende blikken van anderen en ijken zich daaraan. Kunnen ze misschien nóg meer zichzelf zijn, nog oorspronkelijker, nog uitzonderlijker? Nog unieker? Dus wat dat aangaat zijn ze net als de rest van ons – de trend- en statusgevoeligen, de mode-, smaak- en merkbewusten. Wie echt zichzelf is, lult er niet over en… Lees verder »Zichzelf
Op zo’n zender met ‘méér voor mannen’ (en amper iets voor vrouwen) vertonen ze deze week oude Bond-films, dus tussen het voetbal door word je dan alvast opgewarmd met de nodige vuurzeeën, roodgloeiende automatische wapens en smeulende blikken van Bond-girls die het beddengoed bijkans in vlam zetten. Bond zoals de schepper ‘m bedoeld heeft. Alleen, kan het iemand ontgaan zijn? No time to die is in première gegaan en ik… Lees verder »Bond
Gisteren was voor mij een recuperatiedag, zondag de presentatiedag van Dagklad, de Haarlemse jaren. We waren al vrijdagavond in Haarlem, om een ontspannen voorbereiding te garanderen. Alvast even aan de Kleverparkbuurt ruiken – kijken of alle bankjes er nog stonden waar ik bij mijn drie rondwandelingen halt wilde houden met de groep. Er hing een warme oranje gloed boven de stad, alsof er in de duinen een bosbrand van Californische… Lees verder »Boekpresentatie
Vannacht droomde ik van een vrouw op een brommer – een mij onbekende vrouw in een zwartleren jas. Die droom was te bizar en onsamenhangend om er hier recht aan te doen, maar toen ik vanochtend tevergeefs probeerde hem te reconstrueren, schoot mij (uit het geheugencompartiment ‘brommers’) een voorval te binnen waaraan ik een kleine vijftig jaar niet had gedacht. Het was in de tijd dat ik voor het eerst… Lees verder »Brommer in de mist
We wandelden ergens achter landgoed De Gelder. We hadden eerder rondgezworven in het gebied, maar toen schrokken we terug voor het onbegaanbare pad. Nu was het minder modderig. Er is daar in de buurt een zorgboerderij. Bij een praatje met een van de medewerkers hadden we gehoord dat het een project is voor Alzheimer-patiënten, die samen met vrijwilligers in de moestuin werken. Wieden, plukken, spitten, pellen – heilzaam voor lichaam… Lees verder »Balling
Je hebt (schijnt het) Instagram, waar iedereen op gaat omdat iedereen er op gaat en aan zelfpromotie doet (shinen met meer lumen dan de vuurtoren van Ameland is daar de norm) en als iedereen iedereen dan heeft verblind, begint een (helderziende?) minderheid met Finstagram. Finstagram? Gelukkig praat NRC me bij: Finsta staat voor Fake Insta. Het is een privé-account voor een een selectief clubje. Daar plaatst men de minder flatteuze… Lees verder »Fdagklad
Stel dat ieder mens een nostalgiemetertje had. Tot en met je vijfentwintigste zou het ‘nul’ aangeven (of je moet erg vroeg oud zijn) en daarna stijgt het peil geleidelijk. Bij een score van ’50’ is het moment aangebroken dat je meer dan de helft van de tijd over ‘vroeger’ praat. [Rekenpauze: bepaal zelf je percentage] Vroeger, toen bij de visboer nog levende palingen in een bak zwommen. Toen je nog… Lees verder »Nostalgiemeter
De gehoopte summer of love culmineert in een prikactie van het piepjonge, piepkleine Haarlemse Theater De Liefde, dat 80 gevaccineerde of geteste toeschouwers wil toelaten bij de uitverkochte voorstelling van Theo Maassen. Ik zal de ontwikkelingen met belangstelling volgen. Legt de ME op 16 september een cordon rond het Begijnhof? Wordt theaterdirecteur Mylou Frencken geboeid afgevoerd naar een geheime wappie-gevangenis? Op nu.nl staan al 1900 meningen over de kwestie. En… Lees verder »DVNUTL
Ik wou een tintelende introductie schrijven bij Raconteur Troubadour en die larderen met een paar vlotte citaten uit het nawoord van beide heren, maar waarom zou ik? Dat hele nawoord staat hier, op de eigen webstek van Robert Eksteen, alias de Dwarse Man. Het boek (135 pagina’s) is een verjaarscadeautje dat Robert Eksteen (65) en Jan-Paul van Spaendonck (65) zichzelf gaven, de neerslag van een zowel speels als ambitieus vertaalproject:… Lees verder »Raconteur Troubadour