‘Menéér, ik heb vannacht gedroomd dat u dood was!’ Dat was vanochtend bij het betreden van de school. Liever hoor ik zulke krasse onthullingen pas na mijn eerste koffie – zelfs als ze, zoals nu, vergezeld gaan van een stralende meisjesglimlach. Een wensdroom kon het niet zijn geweest, want de tweedeklasser die me zo verwelkomde heb ik nooit in de klas gehad. ‘Oh. Mooi is dat. Waren jullie verdrietig?’ ‘Ja,… Read More »Memento Mori
‘Maar wat is de hel? Wat is het paradijs? Het zit toch allemaal alleen maar van binnen. In huis. Zowel de hel als de hemel kun je vinden in elke kamer. Achter elke deur, onder elke tweepersoonsdeken. Het zit zo: een beetje boosaardigheid, en de mensen zijn de hel voor elkaar. Een beetje medelijden, een beetje ruimhartigheid, en de mensen zijn het paradijs voor elkaar. Een beetje medelijden en een… Read More »Bloggers dilemma
Hebben de vakbonden nooit voorgesteld de klok in de baas zijn zomertijd vooruit te zetten, zeg op een traag kruipende donderdagochtend? En niet in mijn kostbare weekend? Want hoe redelijk het systeem ook lijkt (nu het weekend een uurtje korter, maar in het najaar krijg je dat gegarandeerd weer terug en het is goed voor de economie, of het milieu of waar het ook weer goed voor was) – wat… Read More »Tijdroof
HDC Media, dochterbedrijf van De Telegraaf en uitgever van onder meer het Haarlems Dagblad, laat vanaf september de advertentiepagina’s in India opmaken. Ik heb me ooit al vrolijk gemaakt over die outsourcing (zie hier), maar nu is het dus echt zo ver. Ik heb de Grote Broer vandaag niet gekregen, dus wat mij benieuwt: heeft het daar al in gestaan? Vreest niet, het RaDa wordt geen meteo-log, maar niettemin: vanavond… Read More »Vliegbak
Niks mis met Zen, maar geef mij maar de rustgevende werking die uitgaat van gemeentelijke mededelingen en besluiten. Al die modieuze ambtenaren-bashers , die geen middel schuwen om de bureaucratie in een kwaad daglicht te stellen, gaan hier veel te vaak aan voorbij. Onder Aanvraag lichte en reguliere bouwvergunning stuit ik deze week in de Stadskrant op een keur aan nuttige plannen en projecten: vergroten slaapkamers aan voorzijde pand, plaatsen… Read More »Beter dan Zen
‘Vallen is een doodsoorzaak’, volgens Consument en Veiligheid, een stichting die heel Nederland het liefst met antislipmatten zou bedekken. Jaarlijks 1700 slachtoffers, ze hebben ze geteld. Tijd voor een harde campagne… Guttegut… het zou wat! Ziekte maakt egocentrisch, beste Raarlemmers, en het leed van anderen wordt vandaag NIET erkend. Schrijnende gevallen bestaan tijdelijk niet. Echt heel vreselijk, hoor, die 100.000 ‘prikongevallen’ onder het zorgpersoneel, maar het is allemaal ver van… Read More »Vallen en opstaan
De profs loopt het dun door de broek bij het idee van al die gretig nieuwsgrazende burgerjournalisten, maar loopt het nou echt zo’n vaart? Haaksbergen heeft zijn digitale dorpspomp, evenals het immer voorlijke Goor, maar voor de rest…? Neem ons eigen Haarlem, met een slordige 150.000 inwoners. Via de Weblogkaart vind ik niet veel soeps hier in de buurt, en volgens Stadslogs heeft mijn Raarlems Dagklad zelfs een monopoliepositie. Sinds… Read More »Stadslogs?
De gangen van het verpleegtehuis waar ik de laatste maanden regelmatig op bezoek ga, zijn genoemd naar Haarlemse straten. De bijbehorende blauwe straatnaambordjes hangen er ook. Niet van echt te onderscheiden. Zo hebben ze er een Tempeliersstraat, een Rozenstraat en ook een Grote Markt. Er steekt vast een goede bedoeling achter – geef die demente mensen iets bekends, iets vertrouwds van vroeger. Zoiets stel ik me tenminste voor. Ik zeg… Read More »Tempeliersstraten
‘Dat comateuze Haarlem’, foeterde ik gisteren nog, et voilà! Een dag later stunt bakkerij Van Vessem met een nooit eerder vertoonde tompouce van vijftien meter!! In mijn eigen Kleverparkbuurt!!! Laat dit even op jullie inwerken, beste Raarlemmers, want ik heb nog steeds geen digitale camera. Misschien was het zelfs wel vijftig meter. Toen ik aan kwam stiefelen was er nog maar een metertje van over. Wij kunnen ‘t hier ter… Read More »Bonus bij Corus
Stug en onmededeelzaam wil ik leven, en onderstaande conclusies over de Homo Nokians zijn dan ook vooral gebaseerd op mijn observaties van de praatgrage medemens in het openbaar vervoer. Als TV chewing gum for the eyes is, lijkt een gesprek voeren bij veel compulsieve babbelaars verworden tot wederzijdse massage voor de trommelvliezen. Quasi-communicatie. Neem nou de verschuiving in het gebruik van het woord ‘OK’. Waar ‘OK’ vroeger instemming of permissie… Read More »Okeeej…