Gisteren op bezoek bij mijn ouders in hun vakantiehuisje in Doorn. Midden in het bos. Er stoeiden tuinfluitertjes in het struikgewas en een rode eekhoorn verzorgde demonstratievluchten. Geen knallen daar, geen doffe dreunen in de verte. En zo gebeurde het dat ik pas om half acht hoorde van de aanslagen in Londen. Zij het onterecht, je voelt je altijd een beetje achterlijk als je je portie ellende met zoveel vertraging… Lees verder »Achter het Nieuws
Eerst waren er alleen die rare bruine vlekken op mijn bast. Nou ja, op mijn leeftijd maak je je niet zo snel sappel meer. Meestal gaat zoiets vanzelf weg. Roestbruin waren ze en na een paar dagen verdiepte de kleur zich. Soms begon zo’n vlek zomaar te bloeden; dat verontrustte me wél lichtelijk. Dan kwam er een grove, zwarte korst op, haast een soort schors. Maar ach, zelfs dat went… Lees verder »Bij bosjes
Leven – zeg ik – je bent mooi, Je had niet rijker kunnen zijn, niet mieriger of meer bemereld, niet kikkeriger of pittiger. (Szymborska) Een ontspannen wandeling door Middenduin, dat was de bedoeling. Na de hoofdingang linksom, dus eerst de heuvel op. Het was droog. Af en toe vielen er nog druppels van de takken, maar dat waren nakomertjes. Ik zag iets bewegen op het bospad. Rap. Zo groot als… Lees verder »Kikker en kikkers
De conciërge had het schoolarchief opgeruimd en toonde mij gul glunderend zijn vondst: een stevige zilvergrijze cassette, groot genoeg voor een 72-delig servies. Het bleek een grammofooncursus Engels van SitaS te zijn:vijf 33-toerenplaten (stuk voor stuk glimmend als trotse conciërges en zo te zien puntgaaf) plus een lesboek met prominent op de omslag Godfried Bomans ( geafficheerd als ‘Ere Voorzitter van de ‘Dickens Fellowship”). Volgens het colofon is de schrijver… Lees verder »Bomans als cover-boy
Afgelopen zaterdag, de Dag van de Architectuur, organiseerde de PvdA afdeling Haarlem een fietstocht met gelegenheid tot discussie, door Haarlem Centrum en Zuid-West. Uit hoofde van mijn combi-functie als hoofdredacteur/stadsverslaggever /erecolumnist van het Raarlems Dagklad vervoegde ik mij incognito op het Prinsenhof. Met een pelotonnetje van zo’n twaalf (m/v) slipstreamden wij achter raadslid Jan de Ridder aan tot de eerste stop – honderd meter verderop bij het vernieuwde Concertgebouw, onlangs… Lees verder »Stedentwist
Het Droste-gebouw aan het Spaarne is een ‘landmark’ voor Haarlemmers. Het staat er pas sinds 1900, maar door de brute, onversierde contouren (het best komen ze tot hun recht bij grauw weer) associeer ik het eerder met de meedogenloze beginjaren van de Industriële Revolutie. Uit dat gebouw kwam dus de weeë chocoladelucht die je tot voor kort bij oostenwind in de hele stad rook. Droste vertrok in 1986, maar tot… Lees verder »Passion for Chocolate?
“God doesn’t play dice with the universe”, zei Einstein. Voor wie wél van een gokje houdt, staat vanaf vandaag onderaan de linkerkolom een dobbelsteen. Klik er op en (na een veilige vrije val en een kort moment van desoriëntatie) vind je jezelf terug in een willekeurig weblog. Afhankelijk van je gemoedstoestand en de landingsplaats is dit een hilarische, hartverscheurende, bizarre, beklemmende, weemakende, misantropiserende of vruchtbare ervaring (of het zoveelste déja… Lees verder »Internetcasino
Een prachtige kop in Grote Broer het Haarlems Dagblad, gisteren 28 juni: SCHIPHOL WIL ‘RUST EERLIJKER VERDELEN’ Dat is een sensationele omkering van onze perceptie, waarmee Schiphol-directeur Cerfontaine en zijn maatje Hartman van de KLM als bij toverslag (hocus pocus pilatus pas) veranderen in weldoeners, distributeurs van stilte, beschermers van ‘s lands trommelvliezen, hoeders van onze nachtrust. Tot voorheen was het uitgangspunt een schone kaart van Nederland waarover de aanvliegroutes… Lees verder »Rustverdelers en herrieschoppers
Zondagochtend zouden we met z’n vieren ergens in een park gaan picknicken. Nog enigszins slaperig wandelden we het Franklin Hoevens-tunneltje door en meteen begonnen de verrassinkjes. Een Surinaams uitziend meisje van een jaar of acht nam een aanloop vanaf de schuine wallenkant van de Kinderhuissingel, sprong, zweefde, greep een afhangende treurwilgtak en slingerde een paar meter boven het water. “Ben jij het zusje van Tarzan?” vroeg mijn vriend, toen ze… Lees verder »Singelen
Grote Broer het Haarlems Dagblad is nogal gepreoccupeerd met het rapport over het ongeluk met de Voskhod 605, de draagvleugelboot van Connexxion die in 2003 tegen een kademuur opknalde. Afgelopen zaterdag stond er al een artikel van een halve pagina over dat rapport en vandaag weer. Oeps, foutje! Het is woordelijk hetzelfde artikel. Het plaatje is ook hetzelfde, evenals de kop. Alleen die laatste wint door het hergebruik aan kracht:… Lees verder »Momenten van onachtzaamheid