Net terug uit het Belgische Diest, waar in een café dit bordje hing: VERBODEN TOEGANG VOOR ONGEHUWDEN ONDER DE ACHTTIEN JAAR Raarlemmers, ik vraag jullie, wat kan dáár nu weer achter zitten?Is het leven voor gehuwden – hoe jong ook, hoe pril ook de echtverbintenis – in de ogen van de Belgische wetgever per definitie zo ondraaglijk dat zij een speciale licentie krijgen in de sterke drank te vluchten, gadegeslagen… Lees verder »Achttienplus
Wij Nederlanders zijn een gespleten volk: de carnivoren, die hun dagen vullen met intimidatiepraktijken, straat- en broodroof, zwartrijden & witwassen, haat zaaien & wildplassen, voordringen bij de kassa, en het gratuit op de ziel trappen van willekeurige vertegenwoordigers van het herbivore volksdeel: de rechtschapen burgers, ever-clean en immer nuchter, tut-tuttend en hoofdschuddend achter de vitrage. Herbivoren scheiden afval – en goed en kwaad; in de voorraadkast bewaren zij graag waxinelichtjes… Lees verder »Puirammers en puinruimers
Een felicitatie waard: het Raarlems Dagklad plaatste onlangs zijn vijftigste weblog en dat binnen een luttele twee maanden! Geestig, geestrijk, gevarieerd, up to date, nukkig, fantasievol, erudiet, bescheiden, kritisch, maatschappelijk relevant, frivool, onderhoudend, moreel, pedagogisch en historisch verantwoord zijn slechts enkele adjectieven die zich opdringen aan een ieder die even stil wenst te staan bij dit jubileum. Waar het tot nu toe nog aan schort is (met alle respect!!!!!!) contact… Lees verder »Met dank aan België
Vandaag nog een beetje naroezig en nasoezig van de doopceremonie van “Terug naar de Apotheker”. In hogere sferen, zeg maar, dus het volgende berichtje in het HD kreeg niet mijn volle aandacht: Een postbode heeft maandagmiddag haar auto met poststukken erin in de Leidsevaart zien verdwijnen. De vrouw had haar auto geparkeerd om bij de onbewaakte spoorwegovergang een hek te openen. Ze had de handrem niet goed aangetrokken. De auto… Lees verder »Shocking stuff
Tbc had vroeger geen beste naam, lees ik in het Haarlems Dagblad van 14 juni. De mensen hebben ook altijd wat te zemelen. Wat is er nou mis met langzaam wegkwijnen, je een slag in de rondte rochelen en op zijn tijd wat bloed opgeven…? Het stukje waarin het staat gaat over een door de restauratiegroep Meer Historie opgeknapt Tbc-huisje uit 1920; het is nu geschonken aan het Spaarne Ziekenhuis… Lees verder »Zalige zinloosheid
De voorpagina van het Haarlems Dagblad toont vierennegentig met getatoeëerd kippenvel bedekte ruggen bij een door Tattoo Planet bedachte recordpoging op het gure Zandvoortse strand. Daaronder poseert premier Balkenende (met stropdas, zonder tatoeages) in een Ferrari bij de Marlboro Masters, eveneens in Zandvoort. Snel omslaan, maar ai, au… boven tien Amsterdamse blootfietsers (tegen de ‘autocultuur’) stuit ik nogmaals op de Alomtegenwoordige. Want JPB (de afkorting klinkt als een schadelijk drijfgas)… Lees verder »JPB hemelpiloot en Ferrari-coureur
In de Haarlemse raad wordt fijn doorgebakkeleid over de gemeentelijke financiën. Namens de Rekenkamercommissie schetste Lukas Mulder (Groen Links) een budgettair doemscenario, waarop PvdA-wethouder Divendal (epitheton ornans ‘het Baken van het College’) sussend reageerde: En mocht de Prinsenbrug het acuut begeven, dan geven we die prioriteit en stellen we een andere investering uit. Veel vertrouwen boezemt zo’n uitspraak niet in; je krijgt onbewust toch mee dat de boel her en… Lees verder »Zuid Tangent doortrekken naar de Bronx!
Onlangs (dwz een klein stukje naar beneden scrollen) schreef ik over mijn vrijwillige deelname aan de avondrecreatie in de Haarlemse Koepel in mijn hoedanigheid van linksbuiten en over de recente ‘staking’ van de gevangenen daar voor een betere spreiding van hun ontspanningsactiviteiten. Bij wijze van follow-up: gisteren las ik Thomas Rosenbooms pamflet ‘Denkend aan Holland’ (Querido, 2005), hilarische observaties over de Nederlandse samenleving, waarbij vooral onze huidige pedagogische opvattingen het… Lees verder »Van bajesklant tot filosoof
Gombrowicz schrijft ergens in zijn dagboek – of misschien was het niet in zijn dagboek of was het niet eens Gombrowicz, maar wáár is het in elk geval wel – dat muziek het meest ontroert als hij in flarden tot je komt via een open deur of raam. Bij mij in de straat studeert iemand (m/v) saxofoon. Op zich al een van de minder melodieuze instrumenten, maar op dat adres… Lees verder »Bartoli of Castafiore?
Ik maak me ernstig zorgen over het culturele klimaat hier ter stede. De Toneelschuur overweegt een bedelronde en ook andere vooraanstaande podia staan rood. En dan was er maandag die verdrietige recensie in de Grote Broer van het jubileumconcert van het Hollands Vocaal Ensemble, dat slechts veertig man publiek naar de Nieuwe Kerk wist te trekken met Spem in Alium, een betoverend, veertigstemmig koorwerk van Thomas Tallis. Dat is één… Lees verder »Alle ballen verzamelen?